*****
Tradycyjny komin ceglany
Komin ceglany powinien być zbudowany wewnątrz domu. Konstrukcja taka gwarantuje lepszą jego izolację, a więc i pracę. Komin usytuowany na zewnętrznej ścianie budynku, zimą ulega znacznemu chłodzeniu, co osłabia ciąg i powoduje intensywne osadzanie się smoły węglowej (drzewnej) w kominie. Latem w kominie, znajdującym się na zewnętrznej nasłonecznionej ścianie, może powstać zjawisko odwrócenia ciągu. Komin taki nagrzewa się, a gdy temperatura w nim będzie wyższa niż temperatura powietrza wewnątrz pomieszczenia, ciąg będzie skierowany do wnętrza budynku, czyli dym zamiast wypływać na zewnątrz, będzie wpływał do pomieszczenia - kominek będzie dymił. Odwrócony ciąg będzie występował także we wszystkich grawitacyjnych kanałach wentylacyjnych. Jeżeli zbudowany komin jest prowadzony w zewnętrznej ścianie budynku, powinien być dobrze izolowany termicznie.
Wysoka temperatura spalin palenisk na paliwo stałe powoduje, że bardzo uważnie trzeba podejść do sprawy rozmieszczenia wszelkiego typu instalacji w bezpośredniej bliskości kanału dymowego. Niedopuszczalne jest montowanie na kominie instalacji elektrycznej i gniazd wtykowych. Może przez jakiś czas nic się nie stanie, ale nie miejmy złudzeń - izolacja przewodów ma określoną wytrzymałość termiczną. Poddana długotrwałemu przeciążeniu ulegnie degradacji, czego skutkiem będzie zwarcie. A co się stanie z tą instalacją elektryczną na wypadek pożaru komina?
Komin musi istnieć jako jednorodna samodzielna konstrukcja. Zdarza się, że inwestor zbyt późno decyduje się na jego budowę. Wykonuje więc otwory w stropach i wokół nich muruje ściany komina. Stropy poszczególnych kondygnacji są więc częścią komina. Powstaje konstrukcja niejednorodna, a jej poszczególne odcinki nie są powiązane między sobą. Dym, zamiast być odprowadzany ponad dach, może przenikać zarówno w przestrzenie międzystropowe, jak i między nie powiązane ze sobą różnorodne części, mające stanowić jednorodny kanał dymowy, i wydobywać się w różnych miejscach budynku. Same rozkucia w stropach wykonane są równie często nieprecyzyjnie i po partacku. Występujące w tych miejscach przewężenia kanału dymowego wpływają na powstawanie dodatkowych zawirowań i zakłóceń przepływu spalin.
Niekontrolowane wydobywanie się dymu w różnych częściach domu może wystąpić także wtedy, gdy komin ceglany zostanie obłożony płytami gipsowo - kartonowymi, czy to na plackach z zaprawy gipsowej, czy na ruszcie metalowym. Przestrzeń pomiędzy cegłą i płytą gipsową stanowi dogodną drogę do przemieszczania się dymu z nieszczelnego komina. Nie jesteśmy wtedy w stanie stwierdzić, w którym miejscu nastąpiło ewentualne pęknięcie komina, gdyż wydobywający się dym - w znacznym nieraz oddaleniu od komina i na innej wysokości, niż jest faktyczne rozszczelnienie - potrafi skutecznie zmylić w prawidłowym ustaleniu miejsca jego rzeczywistego wydostawania się.
Swobodę transportu spalin (dymu) przez komin ograniczają opory przepływu kanału. Istotne znaczenie dla przepływu dymu ma kształt przekroju kanału. Spośród przekrojów prostokątnych, występujących w kominach murowanych z cegły, najkorzystniejszy jest przekrój kwadratowy.
Nowoczesny wkład kominkowy, pracujący przy zredukowanym dopływie powietrza, wytwarza kreozot (smołę drzewną) zawierający wiele agresywnych związków chemicznych, niszczących nieodwracalnie komin wykonany z cegły. Im palimy drewnem krócej sezonowanym, a więc bardziej mokrym, tym szybciej postępuje degradacja komina. Gdy np. kominek wypełnimy dziesięcioma kilogramami drewna o zalecanej wilgotności szczątkowej 15 %, wtedy wraz z nim włożymy do paleniska 1,5 litra wody. Gdy włożymy 10 kg świeżo ściętego drewna, włożymy razem z nim grubo ponad 5 litrów wody. Woda się nie pali - jest to oczywiste. Jednak wielu użytkowników kominków usiłuje palić mokrym drewnem. Konsekwencją takiego palenia jest niska temperatura spalania i bardzo nieczyste spalanie. Niedopalone cząsteczki łączą się z parą wodną i osiadają w przewodzie dymowym, zmniejszając jego drożność i osłabiając ciąg, a przez to zmniejszając sprawność paleniska i bezpieczeństwo jego użytkowania. Na przykład przewód kominowo - dymowy o minimalnym typowym przekroju 14 x 14 cm, na którego ściankach osadziła się warstwa sadzy (smoły) o grubości 1 cm, powoduje zmniejszenie jego przekroju aż o 30%.
Powstała smoła drzewna lub węglowa (kreozot) jest niemożliwa do usunięcia metodami mechanicznymi przez kominiarza. Przenika ona przez ściany komina, krusząc i rozwarstwiając jego cegły i pokrywając go na zewnątrz brudnoszarymi, tłustymi i mokrymi plamami. Z otynkowanego komina odpadają duże kawały tynku i na nic się zda ich powtórne nałożenie. Tłustego i zniszczonego podłoża nie będą trzymać się żadne nowo położone warstwy tynku, które w krótkim czasie i tak się odspoją i odpadną. Przy każdej takiej naprawie ubywa grubości cegły, a przybywa tynku. Może dojść do tego, że funkcję konstrukcyjną komina przejmie od cegły tynk, gdyż ona (wykruszona) nie będzie w stanie jej udźwignąć.
Komin ceglany oblepiony kreozotem dość szybko niszczeje, zwłaszcza w miejscach przechodzenia jego przez nieocieplone poddasze, nad dachem lub gdy jest usytuowany na ścianie szczytowej budynku. Rozsypujący się ceglany komin na dachu jest nie tylko niebezpieczny dla użytkujących go domowników, lecz stanowi zagrożenie życia dla osób przechodzących obok takiego domu, gdyż w każdej chwili może on spaść im w jakiejś części na głowę.
Ubytki spoin, rozszczelniające go i czyniące jego konstrukcję niestabilną na różnych wysokościach, są także bardzo niebezpieczne. Staje się on wtedy bombą zegarową, ale o czasie wybuchu pożaru nikomu nie znanym. Degradacja źle użytkowanego komina ceglanego szybko postępuje przy kotłach c.o. na wszelkie paliwa stałe: węgiel, miał, odpady drzewne, trociny, torf, na biomasę itp.
Zapalenie się smoły drzewnej lub węglowej, nagromadzonej w kominie, następuje od iskry z paleniska. Doprowadza to do gwałtownego wybuchu ognia w kominie i potężnego huku, w którym temperatura dymu (spalin) może osiągnąć od 700 do 1000°C. Siła wybuchu postępuje w dwie strony: w górę komina i w dół. Niszczycielska siła powstałego żywiołu jest w stanie palące się polana w palenisku, wraz odłamkami szyby witroceramicznej, rozrzucić po całym pomieszczeniu. Energia eksplozji często jest tak duża, że wypadają szyby w pomieszczeniu. Komin zamienia się w piec hutniczy. Ponad kominem, wysokość palącego się płomienia może dochodzić nawet do dwóch metrów wysokości.
Odgłosy, wydobywające się z komina, są takie, jak podczas największego sztormu nad morzem lub nawet odgłosu przelatującego odrzutowca. Ziemia drży pod nogami. Tak znaczne skoki temperatur i ciśnienia mogą powodować pękanie ścian komina (świeci od środka) i umożliwiać spalinom przedostawanie się do wnętrza budynku przez powstałe nieszczelności. Przez większe szczeliny, ogień może buchać na zewnątrz komina, doprowadzając do pożaru budynku. Częstym sprawcą pożaru komina jest zeschła choinka, która pozostała nam po świętach bożego narodzenia, a którą szkoda było wyrzucić.
Mimo, że są określone w przepisach odległości, jakie powinny być zachowane między łatwo zapalnymi częściami konstrukcyjnymi budynku a wewnętrznym licem przewodów dymowych i spalinowych, to jednak nazbyt często są one karygodnie lekceważone. Krokwie, jętki, drewniane belki stropowe - albo dotykają do komina, albo są w minimalnej odległości od niego. Do tego przestrzeń między nimi wypełniona jest nierzadko zwykłą pianką montażową lub styropianem. Często zdarza się, że na kominach montowane są elementy konstrukcji drewnianych. Drewno i inne materiały palne, pod wpływem długotrwałego działania ciepła, zdolne są do zapalenia (tlenia się) w temperaturze znacznie niższej od zwykłej temperatury ich zapalenia. Drewno może ulec zwęgleniu pod wpływem dłuższego oddziaływania temperatury już przy 90°C, podczas gdy normalna temperatura, przy jakiej zapala się ono, wynosi 230°C. W tych przypadkach nie trzeba nawet pożaru komina, by było nieszczęście. Takie rodziny, mimo woli stają się twardzielami z kamiennymi twarzami, grającymi w prawdziwą „rosyjską ruletkę”, a myśląc przy tym, że występują tylko w programie z Krzysztofem Ibiszem.
W sytuacji, gdy konstrukcja komina nie jest wydzielona (dylatowana) od konstrukcji budynku, ruchy termiczne komina podczas pożaru mogą nawet naruszyć bezpieczeństwo całej budowli. Ponadto podczas pożaru komina może nastąpić wydostanie się płomienia i iskier poprzez drzwiczki wycierowe na strychu, gdyż często są one mocno skorodowane i nieszczelne.
Pożar w kominie może wystąpić nawet po wizycie kominiarza. Podczas usuwania sadzy, odsłania on powierzchnie przewodu dymowego pokryte szklistą smołą drzewną (nie usuwalną mechanicznie), która jest łatwo zapalna.
Może się zdarzyć, że pęknięcia komina będą niewidoczne lub powstaną w miejscach niewidocznych, do których mamy albo utrudniony dostęp, albo nie mamy go wcale, przez co są one jeszcze groźniejsze w skutkach. Po przeprowadzonych, najczęściej pobieżnych oględzinach komina po jego pożarze, uspokajamy się, że nic nam nie grozi, gdy nie znajdujemy wzrokowo nieszczelności w miejscach, gdzie komin jest widoczny, a tymczasem mogą one powstać np. w przestrzeni międzystropowej zarówno nowych budynków, jak i starych - z belkami stropowymi, deskowaniem, trzciną i polepą. Mogą pojawić się za okrywającymi komin płytami gipskartonowymi, boazerią drewnianą lub plastikową (!) itp. Uspokojeni, że nic nie zauważyliśmy - w krótkim czasie, możemy ulec zaczadzeniu. Jest jeszcze inna niemiła perspektywa, która może nas czekać: powolne podtruwanie się czadem. Mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że każde podtrucie czadem pozostawia w mózgu człowieka nieodwracalne zmiany.
Nieszczelności mogą powstać także na wysokości krokwi lub jętek, posadowionych w minimalnej odległości od komina i utrudniających przeprowadzenie prawidłowej oceny stanu danego odcinka przewodu kominowego. Nawet, jeśli unikniemy jakimś cudem tragedii przy normalnym użytkowaniu nieszczelnego komina, to przy wybuchu kreozotu jesteśmy zupełnie bez szans, by zakończył się ten pożar dla nas szczęśliwie.
W starym budynku (jeszcze poniemieckim) w jednej z miejscowości województwa lubuskiego nastąpiło rozszczelnienie komina w części międzystropowej - składającej się z drewnianych belek, podwójnego deskowania, trzciny i polepy - i do kuchni po kominie, przez sufit wyłożony dodatkowo boazerią plastikową (!), zaczęła spływać smoła drzewna. Komin, powyżej kuchni, przechodził przez nieocieplone poddasze, po którym hulał bezkarnie wiatr. Spaliny w kominie były intensywnie schładzane, ich energia kinetyczna gwałtownie spadała i punkt rosy powstawał nad kuchnią. Użytkownik tego komina, widząc kapiącą smołę drzewną z sufitu wyłożonego boazerią plastikową, po prostu zrobił korek z gazety i (jak niektórzy nieraz zamykają butelki z podejrzanymi płynami takimi prowizorycznymi korkami) zatkał nim otwór w boazerii na suficie. Do nieszczęścia jednak nie doszło, gdyż jego żona nie bardzo ufała jego zapobiegawczym poczynaniom i poszukała pomocy w rozwiązaniu tego problemu u kominiarza. Nie zawsze jednak tego typu historie kończą się szczęśliwie.
Wykraplanie się niedopalonych spalin, w postaci smoły drzewnej czy węglowej, następuje szczególnie intensywnie w nieocieplonych ceglanych kominach, posadowionych w ścianach szczytowych budynków lub przechodzących przez nieogrzewane strychy, poddasza. Degradacja tych kominów przebiega wyjątkowo szybko. Jedynym sposobem na uratowanie ich, gdy nie jest jeszcze za późno, jest szybkie ich zaizolowanie termiczne. Do ocieplenia komina ceglanego, przechodzącego przez nieocieplone poddasze, trzeba podejść jednak bardzo rozważnie. Nie wystarczy okleić go wełną mineralną i uważać sprawę za załatwioną. Nienaprawiony komin ceglany, a tylko oklejony wełną mineralną jest kominem nadal niebezpiecznym w eksploatacji. Polepszają się w nim co prawda warunki termiczne, jednak obklejając jego dokładnie wełną mineralną, pozbawiamy się możliwości kontroli jego stanu. Gdy w takim rozsypującym się kominie, uwięzionym w wełnie, wybuchnie pożar, komin ten może po prostu rozwalić się od wybuchu pożaru, a nasz dom spłonąć. I będziemy wtedy zdziwieni, jak to się mogło stać, skoro komin z zewnątrz wyglądał jak nowy, a doszło do tragedii. A oklejony wełną mineralną ceglany komin (bywa, że i styropianem!) uniemożliwia skutecznie przeprowadzenie właściwej kontroli jego stanu.
Niestabilny, nieszczelny ceglany komin nie jest zupełnie wytrzymały na wybuch pożaru w kominie. Wybuchów tych jest, (przynajmniej w zachodniej Polsce) z roku na rok, coraz więcej. Ludzi palących mokrym drewnem - również.
Im naprawiany komin jest starszy, tym trzeba go dokładniej obejrzeć. Gdy jest nieotynkowany, sprawdzamy stan poszczególnych cegieł, a te najbardziej zniszczone - wymieniamy. Wszystkie powstałe pęknięcia poszerzamy, pogłębiamy i uszczelniamy zaprawą. Sprawdzamy szczególnie dokładnie jakość fug. W starych nieotynkowanych kominach na zaprawie wapiennej najczęściej stan spoin jest już w opłakanym stanie, więc wszystkie je głęboko wybieramy i uzupełniamy, nie pomijając fug w części komina przechodzącej przez strop, najczęściej drewniany. W otynkowanych, starych kominach na zaprawie wapiennej, tynk i spoiny trzeba dla bezpieczeństwa wymienić na całej wysokości komina. Po uzupełnieniu fug, komin tynkujemy. Nie tynkujemy wcześniej komina, póki nie uzupełnimy spoin na tzw. „pełną fugę”. Fug nie powinno się zachlapać z kielni „rapówką” z zostawionymi pustkami w środku spoin, lecz szczelnie i dokładnie je wypełnić spoinówkami. Trzeba być pewnym szczelności naprawianego komina.
Stare otynkowane kominy lekko opukujemy i sprawdzamy przyczepność tynku. Odbity tynk uzupełniamy. Komin musi być otynkowany na całej swojej wysokości, także w miejscu, gdzie przechodzi przez drewnianą konstrukcję dachu i stropu (niebezpieczeństwo pożaru przy zapłonie smoły w kominie). W tych miejscach wskazane jest przede wszystkim wykonanie zabezpieczenia w postaci tynku. Najczęściej jednak te miejsca nie tylko nie są pokryte tynkiem, lecz posiadają między cegłami pozostawione niepełne spoiny, gdyż naprawa tych miejsc jest utrudniona, a przez to zaniechana. A właśnie te miejsca w przestrzeni stropowej są najbardziej niebezpieczne.
Gdy komin jest otynkowany, zwracajmy później, podczas użytkowania jego, szczególną uwagę na miejscowe zażółcenie tynku. Jest to znak, że w tych miejscach, gdzie są żółte a nawet brązowe plamy, nastąpiła degradacja komina i należy wymienić albo fugi, albo też fugi z cegłami. Ze względu na wymaganą dla tego typu robót uczciwość i dokładność, powierzmy to zadanie raczej sumiennemu wykonawcy, do którego mamy pełne zaufanie. Następnie docieplamy poddasze wełną mineralną. Gdy jest ono przestronne i nie mamy funduszy na ocieplenie tak dużej powierzchni, można wokoło komina wybudować pionowe ścianki np. z regipsu i ocieplić je wełną. Ścianki stawiamy w takiej odległości od komina, by można było nie tylko spokojnie chodzić wokoło niego i okresowo kontrolować jego stan, ale i wygodnie móc naprawić go (także w pozycji klęczącej).
Osadzający się kreozot (smołę drzewną lub węglową) w paleniskach kominków, pieców, kanałach konwekcyjnych kotłów c.o., w rurach przyłączeniowych, kominach, można usunąć tylko na drodze chemicznej, stosując systematycznie środki chemiczne na bieżąco go usuwające. Niektóre z tych środków, zastosowane tuż po wybuchu pożaru w kominie, potrafią mały pożar zagasić, natomiast - duży, skutecznie przytłumić, do czasu przyjazdu straży pożarnej.
Palenie mokrym drewnem i jednoczesne stosowanie ogromnych ilości środków neutralizujących destruktywne działanie mokrego drewna nie jest ani cudownym lekarstwem, ani najszczęśliwszym rozwiązaniem. Po pierwsze: ponosimy dodatkowe koszty, gdyż musimy o wiele więcej ich zużyć (niż przy paleniu drewnem sezonowanym), by zneutralizować obficie pojawiającą się smołę drzewną, a po drugie: drewno mokre ma o 50 % mniejszą wartość opałową niż drewno sezonowane dwa lata, więc na tym polu tracimy też ogromne pieniądze, nie wspominając już o trudnościach w paleniu takim drewnem. Najrozsądniejszym rozwiązaniem jest odpowiednio długie i (we właściwych warunkach) prawidłowe sezonowanie drewna i tylko takim palenie. Jednak świadomość tego faktu jest znikoma wśród użytkowników kominków, kotłów c.o. na drewno, kotłów zgazowujących drewno itp.
Gdy już posiadamy drewno o zbyt dużej wilgotności i jesteśmy „zmuszeni” nim palić, lepiej (dla własnego bezpieczeństwa i dla wydłużenia żywotności wkładu kominkowego, kotła c.o. czy pieca, rur przyłączeniowych i samego komina) stosować systematycznie zwiększone ilości środków chemicznych, likwidujących powstającą smołę drzewną (kreozot). Starajmy się jednak palić tylko sezonowanym drewnem, a stosując przy tym systematycznie, w rozsądnych ilościach, środki chemiczne likwidujące kreozot, będziemy mieli o wiele mniej problemów. Jest już regułą, że za środkami tymi poszukujemy w panice dopiero wtedy, gdy w najbliższym naszym sąsiedztwie zdarzył się pożar komina. Wtedy sąsiedzi tego nieszczęśnika całymi chmarami gwałtownie wykupują środki chemiczne, że nie sposób nadążyć z ich sprowadzaniem. Później następuje uspokojenie i ponowne przypomnienie sobie o nich, gdy mamy kłopoty z paleniem w kominku, kotle c.o., piecu, gdy tłuste wykwity oszpeciły nam komin lub gdy inny sąsiad doświadczył pożaru komina.
Kreozot to nie tylko smoła drzewna powstająca podczas palenia drewnem, brykietem drzewnym, wiórami, trocinami, biomasą, torfem itp., lecz także smoła węglowa powstająca przy paleniu koksem, węglem kamiennym, brunatnym, a przede wszystkim miałem węglowym. Również przy tego typu paliwach powinno się stosować odpowiednio środki chemiczne, w zależności od rodzajów kotłów c.o. i sposobów spalania tych paliw.
Kominy nieocieplone i usytuowane w ścianach szczytowych budynków, kominy nieizolowane i przechodzące przez nieocieplone poddasza, mają duży wpływ na zwiększenie zużycia środków chemicznych likwidujących kreozot i wpływają na krótkotrwałość ich działania. Po zastosowaniu środków chemicznych, bardzo szybko w takich kominach powstaną nowe warstwy kreozotu, gdyż warunki do jego powstawania w nich są wyśmienite. Nieraz nawet nie zdążymy zaobserwować efektów zadziałania tych środków. Ocieplając te kominy, przyczyniamy się do tego, że spaliny w nich nie są tak intensywnie schładzane przez zimne ceglane ściany i nie następuje tak duże wykraplanie się spalin wewnątrz kominów.
Jednak stosowanie samych tylko środków chemicznych nie załatwia całkowicie sprawy. Naszym kominem musi „opiekować” się przede wszystkim kominiarz. To on udrażnia nasze kanały grzewcze, czyszcząc je z sadzy i czyniąc je bardziej przepustowymi. Kominiarz jest w stanie oczyścić mechanicznie nasz komin z dopalonej już grubej warstwy sadzy, pokrywającej przewód kominowy na całej jego długości, potrafi nieraz oderwać od ścian komina płaty smoły drzewnej, niedostatecznie „przytwierdzonej” do niego, gdy akurat podłożem jest warstwa tłustej, śliskiej sadzy i zrzucić je na dno komina. Najczęściej jest jednak tak, że po każdym czyszczeniu komina z sadzy, odsłonięta zostaje powierzchnia pokryta smołą drzewną (szklistymi, niedopalonymi związkami chemicznymi), do której łatwo przyklejają się nowe pokłady kreozotu, przyczyniając się zawsze do powstawania wcześniej czy później nieszczęśliwych następstw.
Systematyczne czyszczenie komina (cztery razy do roku) przez kominiarza plus stosowanie środków zwalczających kreozot zlikwiduje nam wiele problemów eksploatacyjnych i wpłynie na zwiększenie naszego bezpieczeństwa. Dotyczy to wszystkich kominów (również metalowych i prefabrykowanych ceramicznych kominów modułowych), do których podłączone są kominki, kozy, piece, trzony kuchenne i wszystkie inne kotły c.o. na paliwa stałe. Cykliczne czyszczenie komina przez mistrza kominiarskiego zwiększa także skuteczność stosowania środków chemicznych do usuwania kreozotu, zmniejsza ich zużycie, a co za tym idzie, wpływa w konsekwencji na potanienie kosztów ogrzewania i zwiększenie bezpieczeństwa mieszkańców budynku, poprzez odsunięcie groźby wybuchu pożaru komina. Niektórzy zachodni producenci kotłów kominkowych w instrukcjach obsługi wręcz zalecają stosowanie tych środków podczas użytkowania ich urządzeń grzewczych na paliwa stałe.
Często użytkownicy kominków, pieców, kotłów c.o. tłumaczą się tym, że kominiarz do nich nie przychodzi. I nie będzie przychodził. Trzeba dowiedzieć się od sąsiadów, którzy mają podpisane umowy z kominiarzami na czyszczenie kominów, o adres (numer telefonu) kominiarza (jest na rachunku za wyczyszczenie komina), „opiekującego” się kominami na danym terenie i podpisać z nim umowę na stałe czyszczenie komina (kominów). Podpisując umowę z kominiarzem, nie tylko będziemy płacić dużo mniej za każde wyczyszczenie komina, niż gdybyśmy go wzywali specjalnie tylko do nas, lecz wraz z umową z nim, fundujemy sobie spokojniejszy i bezpieczniejszy sen. Wielu z nas posiada ubezpieczone domy, nieraz na spore sumy. Nie bardzo jednak orientujemy się w tym, że gdy powstanie pożar w naszym domu od komina, to my nie posiadając umowy z kominiarzem i kwitu okresowego czyszczenia przewodów kominowych, pozbawiamy się wypłaty odszkodowania z polisy.
Rangę pracy mistrza kominiarskiego nie zawsze potrafimy dobrze ocenić. Anegdotyczna staje się wręcz wypowiedź jednej kobiety, mającej problemy z paleniem w kuchni węglowej, że podpisuje rachunki kominiarzowi za wyczyszczenie komina, nie pozwalając mu na zbliżenie się nawet do niego, gdyż podczas czyszczenia wysypuje jej się sadza przez nieszczelną wyczystkę na pomieszczenie kuchenne. W tym przypadku kominiarz postrzegany jest jako wielkie zło, a nie przynoszący zgodnie z tradycją szczęście.
Dla sporej grupy inwestorów, kupno wkładu kominkowego jest pierwszym w życiu kontaktem z otwartym ogniem, pomijając oczywiście palenie papierosów, czy balkonowe zmagania z grillem. Wychowywali się oni do tej pory w tzw. blokowiskach. Teraz, gdy mają własny dom jednorodzinny a w nim kominek, nie mogą zrozumieć, że są takie dni, kiedy nawet najbardziej doświadczony użytkownik ma kłopoty z rozpaleniem ognia. A należy pamiętać, że nie zawsze uda nam się w nim rozpalić bez problemów. W słotne, mgliste i bezwietrzne dni będziemy korzystać z podpałek i nieraz długo się namęczymy, zanim rozgrzejemy dostatecznie komin, by powstał w nim tzw. cug.
Od niesprawnych (niedrożnych, nieszczelnych) przewodów kominowych, niewłaściwie wykonanych podłączeń, może dojść do zagrożenia zdrowia lub życia użytkowników lub też może być to groźne dla samego obiektu. Zagrożenia te to pożar, wybuch, zaczadzenie, zatrucie, zawilgocenie i zagrzybienie obiektu itp. Zimy ostatnich lat dostarczają niezbitych dowodów na to, czym kończy się lekceważenie lub też niedostrzeganie wpływu na stan bezpieczeństwa - niewłaściwie działających przewodów kominowych. Statystyki są nieubłagane, co roku - wady bądź niesprawność urządzeń grzewczo - kominowych są przyczyną około 15 % pożarów, w ich wyniku życie traci kilkaset osób, kolejne kilkaset traci życie w wyniku zatrucia tlenkiem węgla (zaczadzenia), kilka tysięcy natomiast poddanych jest hospitalizacji w wyniku poparzeń i zatruć.
W ostatnim czasie w Polsce kominy z cegieł wyrugowały dość skutecznie nowoczesne prefabrykowane ceramiczne kominy modułowe. Coraz bardziej popularny staje się także rewelacyjny betonowy komin wulkaniczny. I nie ma co się zbytnio dziwić takiemu stanowi rzeczy. Znoszą one wszelkie wady kominów tradycyjnych i są bezproblemowe w użytkowaniu (gdy są prawidłowo zbudowane i mają zgodnie ze sztuką podłączone do siebie urządzenie grzewcze). Kominy prefabrykowane zbudowane są z materiałów o najwyższej jakości technologicznej, spełniających wszelkie wymagania stawiane nowoczesnym kominom. Do tego wprowadzono w nich tak rewolucyjne zmiany konstrukcyjne, umożliwiające im sprostanie wyśrubowanym nowym wymaganiom, że praktycznie nie ma żadnych logicznych powodów, by postawić przestarzały komin z cegieł, który (obecnie produkowane) piece i kotły są w stanie w bardzo krótkim czasie zniszczyć. Niższy, pojedynczy komin prefabrykowany jest minimalnie droższy od dobrze wykonanego - z wysokiej jakości materiałów - komina z cegieł, a im komin jest wyższy, tym różnice cenowe się zacierają. Do tego, gdy jest stawiany razem z kanałami wentylacyjnymi, jest wtedy od niego tańszy.
Wiedząc o tym, na jakie miny możemy wpaść, „fundując” sobie w przyszłości komin ceglany u siebie w domu, lepiej od razu pomyśleć o najlepszym rozwiązaniu: kupnie i zamontowaniu prefabrykowanego komina modułowego.
Ceglane kominy możemy stawiać śmiało dla tradycyjnych urządzeń grzewczych lub kulinarno-ogrzewczych: tradycyjnego kominka otwartego, pokojowego pieca kaflowego, trzonu kuchennego, czy prawdziwego pieca chlebowego. Tego typu urządzenia w bardzo małym stopniu przyczyniają się do degradacji kominów ceglanych.
***
Ceramiczno - betonowy system kominowy
Rozwiązaniem nowoczesnym technologicznie jest ceramiczno - betonowy system kominowy stawiany na budowie z gotowych wielowarstwowych segmentów, których konstrukcja zapewnia spełnienie wszelkich wymagań, jakie stawia się kanałom dymowym. Dopracowana konstrukcja i nowoczesna technologia oraz wysokogatunkowe materiały dają gwarancję poprawnej pracy tego systemu kominowego.
W skład systemu wchodzi cienkościenna gładka od wewnątrz rura z szamotu, izolowana warstwą wełny mineralnej, umieszczona w obudowie z lekkiego betonu. Betonowa obudowa posiada specjalne kanaliki wentylacyjne, odprowadzające wilgoć atmosferyczną, która mogłaby się tam skraplać i powodować zawilgocenie izolacji cieplnej i pogorszenie warunków pracy komina. Górną część komina zabezpiecza płyta przykrywająca, przez którą wyprowadzony zostaje przewód spalinowy z tzw. stożkiem kominowym z pierścieniem centrującym. Komin ten jest samonośny i nie powiązany z konstrukcją budynku (przynajmniej tak powinno być).
Rura wewnętrzna, kanału dymowego z ceramiki szamotowej, wykazuje bardzo dużą odporność na termiczne, mechaniczne i chemiczne czynniki, występujące podczas odprowadzania spalin. Okrągły przekrój, mała ilość fug oraz gładkie i niewielkiej grubości ścianki, pozwalają na szybkie ich ogrzanie i sprawiają, że straty ciągu spowodowane tarciem i osadzaniem się nagaru są dużo mniejsze niż w kominie tradycyjnym z cegieł. Wewnętrzny przewód ceramiczny charakteryzuje się dużą gazoszczelnością. Gazoszczelne są także połączenia rur szamotowych łączone na zakładkę na specjalny kit kwasoodporny.
Warstwa izolacyjna wykonana, wokół wewnętrznego przewodu ceramicznego, z nowoczesnej i ekologicznej wełny mineralnej, przyczynia się do powstania jeszcze lepszych warunków termicznych, ułatwiających transport spalin. Zastosowanie warstwy izolacyjnej oraz pustaków zewnętrznych z kanałami przewietrzającymi, dają nam gwarancję prawidłowej pracy komina.
Wyprowadzając komin przez kolejne kondygnacje budynku należy pamiętać, że jego konstrukcja może przenosić tylko własny ciężar. Zabronione jest obciążanie zewnętrznych ścianek komina innymi elementami konstrukcji budynku. Aby to zapewnić, należy wykonywać w stropach otwory większe o 2 - 3 cm od wymiarów komina, dla zapewnienia możliwości zmian wymiarowych jego konstrukcji. Wypełnienie szczelin może stanowić niepalny materiał izolacyjny, np. wełna mineralna lub szklana. Pamiętajmy także, że komina nie wolno łączyć (przymurować) do ściany budynku.
Jednym z częściej spotykanych błędów, w wykonawstwie wielowarstwowych ceramicznych kominów, jest brak izolacji w części przechodzącej przez nieocieplone poddasze. Stosując w budynku prefabrykowany komin bez ocieplenia wewnętrznej rury ceramicznej, w przypadku gdy izolacja cieplna ułożona jest tylko na podłodze nieużytkowego poddasza, a ono samo jest nieocieplone, komin należy dodatkowo docieplić. Inaczej schłodzenie spalin spowoduje zanik ciągu w kanale dymowym i zwiększone osadzanie się smoły węglowej lub drzewnej.
Niektórzy inwestorzy montują komin prefabrykowany bez izolacji, a potem obudowują go cegłą licówką wokoło. Niepotrzebnie on wtedy grubieje, inwestor traci dodatkowe pieniądze, a całość konstrukcji mało co na tym zyskuje. Najlepszym rozwiązaniem jest zakup gotowego modułowego komina z izolacją termiczną nawet wtedy, gdy komin będzie posadowiony wśrodku domu. Taki komin ma najlepsze warunki termiczne na całej swej wysokości, a do tego posiada dobry stabilny ciąg. Możemy być pewni, że z jego strony nie musimy się obawiać żadnych niespodzianek. Podłączone do niego urządzenie grzewcze - po rozpaleniu w nim - szybko przechodzi na najwyższą wydajność i czyste spalanie, a niekorzystne procesy zachodzące podczas rozpalania (ewentualne dymienie, niska temperatura paleniska, wykraplanie się agresywnych spalin, wydzielanie smoły) są zredukowane czasowo do minimum.
Kanały odpowietrzające systemu kominowego odprowadzają sprawnie na zewnątrz zgromadzoną wilgoć z izolacji termicznej tylko wtedy, gdy mają zrobiony odpowiedni wlot powietrza na dole komina i wylot na górze. Jeżeli któryś z nich nie będzie wykonany, przewietrzanie nie będzie się odbywać. Jeżeli wszystkie cztery kanały przewietrzające nie będą połączone z wlotem i wylotem powietrza tylko część z nich, system odpowietrzania będzie kaleki, nie gwarantujący pełnej sprawności i niezawodności komina w każdych warunkach.
Sporo trudności, podczas wznoszenia komina prefabrykowanego, sprawia określenie wysokości podłączenia rury dymnej. Kształtka do podłączenia czopucha jest zamontowana zazwyczaj albo za nisko (brak możliwości zmontowania bezpiecznego i prawidłowego połączenia paleniska z kanałem dymowym) albo za wysoko - pod samym sufitem (w komorze dekompresyjnej kominka). Podczas montażu kominka, trzeba wtedy wzywać serwisantów od komina, którzy w pustaku i w rurze wywiercą precyzyjnie otwory na właściwej wysokości, nie uszkadzając cienkich ścian wewnętrznych rury ceramicznej i w niej wykonstruują za pomocą specjalistycznych narzędzi właściwy otwór i wkleją na klej kwasoodporny odpowiednio ukształtowaną rurę ceramiczną trójnika tak, by nie stykał się on nigdzie z obudową zewnętrzną. Całość musi być tak zrobiona, by nie utracić gwarancji na komin.
Znam przypadek gdzie inwestor, by potanić koszty, przyjął propozycję murarza (!), który zobowiązał się do wykucia nowych otworów za pomocą przecinaka i zamontowania rury poprzez jej zalanie betonem, łącząc wewnętrzną rurę ceramiczną z zewnętrzną obudową. A przecież jednym z powodów powstania tego typu systemu kominowego, było oddzielenie od siebie ściany wewnętrznej komina od ściany zewnętrznej. Wewnętrzny kanał dymowy ma za zadanie wytrzymać ekstremalne obciążenia mechaniczne, chemiczne i termiczne. Izolacja z wełny mineralnej ma pomagać kanałowi dymowemu w utrzymaniu tych zadań i przeciwdziałać wszystkim zewnętrznym procesom, wpływającym na pogorszenie wykonania ich. Obudowa zewnętrzna z betonu lekkiego oprócz tego, że stanowi konstrukcję nośną, to jeszcze posiadając kanały przewietrzające - grawitacyjnie odprowadza ewentualny nadmiar wilgoci na zewnątrz poza komin. Wewnętrzny komin ceramiczny jest zdylatowany od zewnętrznej keramzytowej obudowy poprzez wełnę mineralną. Taka konstrukcja systemu umożliwia swobodną rozszerzalność termiczną we wszystkich kierunkach i zapobiega powstawaniu niepotrzebnych naprężeń. Przewód wewnętrzny pod wpływem działającej na niego temperatury rozszerza się objętościowo na boki, „puchnąc” sobie spokojnie i bez paniki jak i bez obaw, że jakiś czynnik zewnętrzny doprowadzi go do pęknięcia. Także jego rozszerzalność liniowa do góry niczym nie jest zmącona. Jeżeli teraz (w porywie przypływu genialnego pomysłu) uwięzimy w betonie ceramiczny trójnik przyłączeniowy razem z obudową zewnętrzną komina, znajdującą się w jakby innym świecie, w warunkach diametralnie odmiennych od warunków panujących w ceramicznym przewodzie kanału dymowego, to na granicy tych dwóch „światów” (nieba i piekła) musi dojść do tragedii i rozerwania części wspólnych - w tym przypadku trójnika.
Pogoń za potanieniem kosztów nie ma praktycznie granic. Zamiast fabrycznie wykonanego trójnika szamotowego, droższego od wewnętrznych (prostych i pionowych) elementów szamotowych, konstruuje się samemu trójnik z kawałków tej tańszej szamotowej rury. Docina się część rury mającej „robić” za poziome podłączenie przyłącza i dorzeźbia się szlifierką kątową te dwa odcinki, by pasowały do siebie pod kątem prostym. Jeden taki „trójnik” nie wytrzymał nawet do pierwszej wstępnej wizyty kominkarza na budowie - wezwanego, by omówić kwestię podłączenia kotła kominkowego do komina. Krótka część pozioma „trójnika” odpadła pod własnym ciężarem i została znaleziona metr obok komina na betonowej wylewce. Przyglądając się bliżej przełomom dorzeźbionych części, tej w komine i tej leżącej na ziemi, które miały tworzyć razem jedną całość, można było zauważyć pozostałości kleju tylko na obszarze 50 % powierzchni stykowych. Drugie 50 % nie było nawet oczyszczone z pyłu pozostałego po doszlifowywaniu ich i dopasowywaniu (nieudolnemu zresztą) do siebie. Całość połączenia od zewnątrz była natomiast wyspoinowana i dopieszczona artystycznie z dokładnością wykonania spoin między płytkami w łazience. Kunszt spoinowania zachował się na ocalałej części przygotowywanego połączenia na kominie.
Patrząc na to dzieło ulepszania komina, nasuwa się pytanie: jaki jest w ogóle sens takiego rzeźbiarstwa, bo chyba nie potanienie kosztów ?! Rozszerzające się i wydłużające rury przyłącza urządzenia grzewczego potrafią zniszczyć „prawdziwy” trójnik szamotowy, jeżeli nie zostały one z odpowiednim luzem połączone z nim. Jakie natomiast jest prawdopodobieństwo bezpiecznego odprowadzania spalin trójnika szamotowego własnej roboty, który nie jest w stanie sam przetrwać i to bez działania na niego zmiennych obciążeń termicznych i rozszerzalnościowych? A gdzie tutaj jest gazoszczelność, którymi szczycą się te kominy?
Na etapie montażu komina ceramiczno-betonowego, trzeba umieścić w nim - na odpowiednim miejscu i wysokości - ceramiczny trójnik, a także wyczystkę. W zależności od tego, jakie urządzenie grzewcze będzie w przyszłości podłączone do niego (kominek, piec kominkowy, kuchnia węglowa lub na drewno, pokojowy piec kaflowy, trzon kuchenny, piec chlebowy lub inne), trójnik umieszcza się na różnych wysokościach. Nie ma jednej uniwersalnej wysokości. Niektóre urządzenia grzewcze mają króćce wylotowe spalin bardzo nisko umieszczone, inne wyżej, a jeszcze inne dość wysoko. Najlepiej byłoby, jeszcze przed postawieniem komina, skontaktować się z firmą, u której będziemy zamawiać urządzenie i uzgodnić z nimi, nie tylko miejsce posadowienia komina dla niego, ale także umiejscowienie w nim trójnika przyłączeniowego i drzwiczek wyczystki. Gdy tego nie zrobimy, w mniejszym lub większym stopniu, będziemy mieli kłopoty z właściwym podłączeniem do niego urządzenia grzewczego. Trójnik może być za nisko lub za wysoko umieszczony, i albo wcale nie będziemy mogli podłączyć do niego urządzenia grzewczego, albo pionowa rura, łącząca je z nim, będzie bardzo długa i niezbyt ciekawie wyglądająca. Gdy będzie umieszczony na innej ścianie komina niż ściana, przy której będzie stało urządzenie grzewcze, zmuszeni będziemy je przenieść. W przeciwnym razie kombinacja rur i kolanek podłączeniowych będzie wyglądała jak część instalacji zakładu petrochemicznego. Bardzo ważną rzeczą jest przemyślane umiejscowienie drzwiczek wyczystki i pod nimi kratki przewietrzającej. Gdy nie dopilnujemy tego tematu, mogą one znaleźć się w strefie uniemożliwiającej ich otwarcie. To dość częsty problem, zwłaszcza, gdy komin przeznaczony jest dla trzonu kuchennego lub pokojowego pieca kaflowego. Warto więc zawsze dokładnie poustalać umiejscowienie tych wszystkich elementów systemu kominowego i nie zdawać się na szczęśliwy traf.
zobacz też : Uwaga! Częste błędy z ceramiczno-betonowym systemem kominowym!
***
Komin idealny, czyli betonowy komin wulkaniczny Skorsten (Isokern).
Prawdziwie rewolucyjnym systemem kominowym można śmiało nazwać duński komin wulkaniczny Skorsten. W krajach anglosaskich sprzedawany jest pod nazwą handlową Isokern.
Skorsten (Isokern) to renomowana marka, znana ze swojej trwałości, niezawodności i długotrwałej, solidnej wydajności w portfolio produktów Schiedel. Jest sprawdzonym i cenionym, od wielu lat w Skandynawii, systemem komina właściwego, wykonanym z betonu na bazie naturalnego pumeksu - wulkanicznej porowatej skały magmowej z wulkanu Hekla na Islandii.
Islandzki pumeks wulkaniczny to w 100 % naturalny, neutralny pod względem CO2 i przyjazny dla środowiska materiał, którego jedynym śladem środowiskowym jest wykop, sortowanie i transport. Kształtki kominowe wykonuje się z masy powstałej ze zmieszania pumeksu z cementem jako spoiwa. Tylko. Nie stosuje się żadnej innej obróbki i energochłonnych procesów technologicznych, obciążających naturalne środowisko. Dzięki temu komin z pumeksu wulkanicznego jest najbardziej ekologicznym wyrobem wśród wszystkich dostępnych kominów na świecie. Cały proces jego wytwarzania, począwszy od pozyskania go ze złoża, aż po produkt końcowy, przyczynia się do wytwarzania minimum emisji CO2 i tylko nieznacznie podnosi rachunki klimatyczne.
Przy produkcji elementów do ogólnie dostępnych kominów ceramiczno-betonowych (ceramiki, wełny bazaltowej) stosuje się energochłonne procesy technologiczne z wysokotemperaturową obróbką cieplną. W trakcie ich wytwarzania, do atmosfery generowane są duże ilości szkodliwych substancji, pyłów i gazów cieplarnianych.
Pumeks nie trzeba przerabiać energochłonnie i w wysokich temperaturach, by ulepszyć jego strukturę i właściwości. Jest w pełni uformowanym i przygotowanym przez naturę perfekcyjnym materiałem na idealny komin.
Kominy pumeksowe są odpowiednim wyborem dla osób, które - stosując zasady dbania o środowisko - korzystają z odnawialnych źródeł energii (jakimi niewątpliwie są: drewno i pellety) i z ekologicznych wyrobów, przy których produkcji i transporcie, powstało jak najmniej szkodliwych substancji. Dla tych osób, które zastanawiają się, w jaki sposób i z jakich surowców zostały wyprodukowane. To kominy najwyższej jakości i wydajności. Współpracując z nowoczesnymi akumulacyjnymi urządzeniami grzewczymi nowej generacji, sterowanymi automatyką, razem tworzą mistrzowski duet niezawodności i bezpieczeństwa. A jest to komin (w stosunku do kominów ceramiczno-betonowych) niezwykle trwały i bezawaryjny, zapewniający długowieczne użytkowanie.
Naturalny pumeks to materiał o gęstości zaledwie 390 kg/m3 (surowy materiał pumeksowy). Ze względu na stosowane różne mieszanki, gęstość gotowego pumeksu w wyrobie waha się od 750 do 850 kg/m3. Jest mocny, a jednocześnie lekki (ponad 50 % objętości porów jest wypełnionych powietrzem), co pozwala nawet jednej osobie, bez trudu, podnosić kształtki i montować je.
Ciekawostką jest to, że każda pumeksowa kształtka kominowa z lawy wulkanicznej, wrzucona na przykład do beczki z wodą, będzie unosić się na wodzie. Gdyby wrzucić jakąkolwiek inną kształtkę kominową (dostępną na rynku) do wody, to pójdzie na dno szybciej niż kamień młyński.
Gwałtowne siły natury wpłynęły na pumeks i nadały mu zupełnie wyjątkowe właściwości, jeśli chodzi o izolację i lekkość.
Jest wyśmienitym naturalnym izolatorem, zdolnym do skutecznego utrzymania temperatury spalin, w porównaniu z innymi produktami, które nie są w stanie temu przeciwdziałać, gdyż nagrzewając się, odprowadzają w mniejszym lub większym stopniu ciepło ku zewnętrznej obudowie. Ponadstandardowe właściwości izolacyjne pumeksu utrzymują wyższą temperaturę spalin, wprowadzanych do komina na całej jego długości, przyczyniając się tym samym do lepszego ciągu kominowego, zapobiegając wychładzaniu spalin i eliminując tworzenie się smoły. Jest to wyjątkowa właściwość, która oddziela jego od wszystkich innych dostępnych materiałów kominowych. Pumeks pozwala gazom spalinowym w kominie szybko osiągnąć optymalną temperaturę, dzięki czemu urządzenie grzewcze, osiąga najwyższą wydajność, wkrótce po rozpaleniu. Komin z lawy wulkanicznej, będąc doskonałym izolatorem, szybko się nagrzewa, ale tylko wewnątrz kanału dymowego - na zewnątrz pozostaje zawsze zimny i bezpieczny. Gdy moc grzewcza urządzenia spada - po raz kolejny pomaga mu, poprawiając jego wydajność, poprzez utrzymywanie przez dłuższy czas wyższej temperatury kanału dymowego. Zmniejsza przy tym prawdopodobieństwo wystąpienia kondensacji, poprzez podwyższenie temperatury i zwiększenie energii kinetycznej gazów dymowych.
Wartość izolacyjności termicznej dla pumeksu wulkanicznego wynosi 0,284 W/mK przy gęstości surowej ok. 0,813 kg/dm3. Wartość izolacji różni się w zależności od produktu, z powodu stosowania różnych mieszanek wiążących granulki pumeksu, ale liczba ta jest bardzo dobrym wskaźnikiem średniej.
Komin z pumeksowej lawy wulkanicznej, posiadając wyjątkowo dobre właściwości izolacyjne, może być stawiany w zerowej odległości do produktów łatwopalnych, przy temperaturze spalin 400°C lub 450°C, w zależności od rodzaju komina. Materiały łatwopalne mogą więc bezpośrednio stykać się z jego zewnętrzną powierzchnią. To jedyny komin na światowym rynku, który zezwala na bezpośredni kontakt z nimi.
Jak niesamowity jest to komin, można się przekonać, oglądając poniższy film, na którym przedstawiony jest doskonały test z podgrzewaniem pumeksowej kształtki palnikiem acetylenowo-tlenowym o temperaturze płomienia ok. 1500°C. Po 10 minutach oddziaływania na kształtkę od dołu, tak ekstremalnie wysoką temperaturą płomienia, z drugiej strony cienkiej ścianki przytknięto gołą dłoń. Dłoń, nie tylko że się nie usmażyła, to jeszcze nie widać żadnych oznak paniki jej właściciela, tylko kamienny spokój. Mało tego, po 20 minutach, zamiast ręki, położono garść lodu. Przy tak drastycznie wysokiej temperaturze, i tak cienkiej ściance, lód topi się prawie niezauważalnie. Teoretycznie powinien wyparować w ciągu jednej sekundy. Doświadczenie to pokazuje wyjątkową odporność termiczną systemów pumeksu wulkanicznego Schiedel Isokern (Skorsten). Link do filmu:
Film otwiera się w nowym oknie. Napisy w języku angielskim. W tle muzyka.
Pumeksowy komin jest bardzo wytrzymały na wysoką temperaturę (+ 1000°C) i na nagłe jej wzrosty. Wraz ze zmianą temperatury, rozszerza się i kurczy dużo mniej (prawie niezauważalnie), niż inne systemy kominowe. Nie jest narażony na pękanie i możliwość powstawania uszkodzeń strukturalnych, które występują w przypadku innych kominów, ponieważ pumeks wulkaniczny może wytrzymać nawet dużo wyższe temperatury niż nędzny pożar komina.
Jest idealny do systemów grzewczych opalanych paliwami stałymi, takimi jak węgiel, drewno, brykiet drzewny. Posiada odporność na pożar sadzy (szok termiczny). Nie jednorazową, jak ceramiczno-betonowy komin, tylko wielokrotną.
Dosyć szybko zdobył sobie zaufanie w całej Europie, nie tylko w krajach Skandynawii. Jest niezwykle ceniony w USA i Kanadzie.
W betonowym kominie wulkanicznym Skorsten trudno znaleźć jakieś wady. Pod każdym względem jest to system wręcz rewelacyjny i długo oczekiwany z utęsknieniem, przez wykonawców nie tylko europejskich, na pojawienie się tego typu rozwiązania. Pumeksowy komin to milowy krok do przodu w opracowaniu nieskomplikowanego uniwersalnego i niezawodnego komina, rozwiązującego wiele uciążliwych i poważnych problemów, występujących w masowo dostępnych systemach ceramiczno - betonowych.
Ogólnie dostępne ceramiczno-betonowe systemy kominowe, mimo posiadania przez nie niezaprzeczalnych zalet, obdarzone są wieloma przykrymi niedogodnościami. Należą do nich między innymi:
- skomplikowany montaż, podczas którego można popełnić mnóstwo niebezpiecznych dla komina i budynku błędów,
- duże prawdopodobieństwo wykonania przeróbek w konstrukcji więźby dachowej i stropu drewnianego, z powodu niezachowania wymaganych bezpiecznych odległości drewnianych materiałów konstrukcyjnych od komina,
- konieczność pamiętania o zabezpieczeniu jego wnętrza przed zamoknięciem, w przypadku przerw w montażu,
- częsty błąd wykonania niewłaściwego lub niedrożnego przewietrzenia wełny izolacyjnej lub niepoprawnego zabezpieczenia jej od góry, skutkiem czego występuje groźba jej zawilgocenia (niebezpieczeństwo gwałtownego zmniejszenia ciągu termicznego, ryzyko popękania wewnętrznej ceramiki, zniszczenia pustaka zewnętrznego),
- ryzyko rozsypania się wewnętrznej ceramiki komina, podczas niepoprawnie wykonanej dylatacji (lub jej braku) pomiędzy ceramiką wewnętrzną a pustakiem zewnętrznym,
- poważne ryzyko popełnienia błędów podczas podłączania urządzenia grzewczego do ceramicznego trójnika, którego skutkiem jest najczęściej wyłamanie lub pokruszenie się tego trójnika, albo pęknięcie wzdłużne ceramiki i rozszczelnienie całego systemu kominowego,
- ograniczone możliwości wykorzystania sztywnej konfiguracji ceramicznego komina systemowego po zmianie decyzji co do lokalizacji wybranego urządzenia grzewczego względem niego lub zamiany tego urządzenia na inne,
- niezwykle kłopotliwe lub wręcz niemożliwe podłączenie urządzenia grzewczego (np. piecyka kominkowego, pieca kuchennego), gdy ma ono umieszczony dość nisko poziomy króciec podłączeniowy,
- awaryjność systemu z powodu wcześniej powstałych uchybień,
- konieczność posiadania bardzo dużej wiedzy i fachowości przy naprawie lub przeróbce tego typu komina, nie zawsze gwarantującej stuprocentową satysfakcję, mimo poniesienia dużych dodatkowych kosztów, i inne uciążliwości, mniej lub bardziej niebezpieczne.
Niektóre z popełnionych błędów w kominach ceramiczno-betonowych, jak uwięzienie w betonowym stropie zewnętrznego pustaka, są praktycznie nie do naprawienia, bez zniszczenia tego pustaka i naruszenia konstrukcji całego komina.
Najgorszą rzeczą jest nieświadomość istnienia popełnionych błędów podczas budowania domu i komina, które mogą być bardzo niebezpieczne dla przyszłych mieszkańców budynku. Inwestor zawierza wykonawcy i przyjmuje, że prace zostały wykonane zgodnie ze sztuką i wymaganiami, nie interesując się i nie dociekając, czy zostały one wykonane rzeczywiście poprawnie, bo na tym etapie nie ma ku temu żadnych niepokojących przesłanek. Można jedynie naocznie stwierdzić, że skoro komin stoi i nie przewrócił się, to wszystko wydaje się być w porządku.
Jeżeli w późniejszym czasie urządzenie grzewcze zostanie zakupione u rzetelnego i obdarzonego fachową wiedzą fachowca, to - przed zamontowaniem jego - sprawdzi on dokładnie cały komin i jego otoczenie (ale tylko wtedy, gdy wszędzie będzie miał dojście), i na pewno nakaże wykonać przeróbki, likwidujące groźne nieprawidłowości. Jeżeli natomiast będziemy brać pod uwagę tylko kryterium ceny, przy zakupie urządzenia grzewczego, i zdobędziemy je tanio, gdzieś na aukcji, od sprzedawcy np. szpadli, taczek czy drabin, to oprócz tego, że na pewno nie zakupimy odpowiednio dobranego do naszych potrzeb urządzenia grzewczego, to jeszcze popełnimy dodatkowe błędy przy prawidłowym podłączeniu jego do ceramiczno-betonowego komina systemowego, gdyż od tego typu sprzedawcy nie otrzymamy żadnej fachowej pomocy, gdy będziemy jej potrzebowali. A o niebezpiecznych błędach związanych z kominem, z urządzeniem grzewczym, dowiemy się dopiero podczas jakiegoś mroźnego dnia lub nocy, gdy dojdzie do tragedii.
Ceramiczno - betonowych kominów systemowych boimy się kupować firmowych, bo są droższe, ale łakomimy się na okazje w postaci podejrzanych składaków, które w środku niejednokrotnie wyglądają jak puste wydmuszki, a nie kominy systemowe. Cena w końcu z czegoś wynika.
Z tego typu problemami, i wieloma innymi, nie będzie borykał się inwestor, który wybierze betonowy komin wulkaniczny Skorsten. Pumeks - naturalna porowata skała magmowa, z której wykonana jest każda kształtka komina - ma swoje pory w ponad 50% objętości wypełnione powietrzem, ponieważ jest szkliwem wulkanicznym, powstałym z silnie gazującej pienistej lawy. System charakteryzuje się doskonałymi właściwościami izolacyjnymi pumeksu i jest przy tym lekki. Nie musi posiadać - i nie posiada - żadnego dodatkowego ocieplenia z wełny mineralnej, ani wewnętrznej cienkiej rury ceramicznej - elementów charakterystycznych dla poprzednio opisywanych systemów kominowych, będących ich słabymi punktami. System Single Modul składa się tylko z jednej podstawowej powtarzalnej kształtki, która wyśmienicie spełnia wszystkie funkcje trzech elementów składowych każdego ceramiczno - betonowego komina systemowego. Jedna prosta kształtka jest jednocześnie ceramicznym wnętrzem odpornym na wysokie temperatury, wełną mineralną, pełniącą funkcję izolatora i pustakiem zewnętrznym, jako elementem konstrukcyjnym. Jeden moduł zastępujący w innych kominach trzy. Jest to najważniejsza zaleta tego unikalnego komina wulkanicznego (i nie jedyna) mająca fundamentalny wpływ na przesłankę okrzyknięcia go mianem „komin numer 1 na świecie”. Link do filmu z montażem komina Skorsten Single Modul:
Film otwiera się w nowym oknie. Napisy w języku polskim. W tle muzyka.
Najistotniejszą cechą systemu jednomodułowego jest prostota jego budowy. Cały komin stawiany jest z takiej samej kształtki. Każda kształtka posiada w górnej części nieckę, w którą - siłą rzeczy - musi wpasować się, kładziona na nią, kształtka następna, która z kolei ma pod spodem okrągłą wypustkę. Trzeba ją tylko później wypoziomować.
System jest uproszczony maksymalnie, jak plastikowe klocki dla dzieci, więc ktoś, kto ma predyspozycje w tym kierunku, może sam sobie jego postawić. Każdy biegły technicznie właściciel budynku, ktoś z rodziny lub zaprzyjaźniony sąsiad, poradzi sobie bez żadnego problemu z jego montażem. Nie potrzeba do tego specjalistycznej firmy.
Jest lekki, więc można go składać nawet bez pomocnika. Prostota systemu to także łatwość kontroli jakości instalacji komina. A tu po prostu nie ma co zepsuć. Ryzyko popełnienia błędów, w trakcie instalacji, jest zerowe.
W przypadku montażu, poprzednio opisanego, ceramiczno - betonowego systemu - bardzo duże. Tak duże, że nawet firmy, które stawiają te kominy na co dzień, popełniają notorycznie i uporczywie te same błędy.
Betonowy komin wulkaniczny może, bez żadnych szkód dla niego, stykać się z wszystkimi elementami konstrukcyjnymi budynku (palnymi i niepalnymi). Charakteryzuje się posiadaniem znikomej rozszerzalności cieplnej. Tak znikomej, że właściwie nie bierze się jej pod uwagę.
Ogólnie dostępny komin ceramiczno - betonowy należy zawsze prawidłowo zdylatować w betonowym stropie twardą wełną skalną, zachować pomiędzy nim a drewnianą konstrukcją właściwe bezpieczne odległości. Nie wolno też łączyć go na stałe ze ścianą budynku na całej jego wysokości, tylko zostawić pomiędzy nimi odpowiedni odstęp (1 - 2 cm). W tego typu kominie występują bardzo duże różnice w rozszerzalności pomiędzy jego częścią wewnętrzną a zewnętrzną, wynikającą z zastosowania całkowicie odmiennych materiałów o innych charakterystykach technicznych. Należy to bezwzględnie uwzględnić przy prawidłowym montażu samego komina i wykonaniu wokół niego wymaganych zaleceń.
Podczas pożaru sadzy, wewnętrzna ceramika wydłuża się na 10 metrach bieżących od 5,1 do 7,9 cm (!) w zależności od rodzaju zastosowanej ceramiki w danym kominie. Rozgrzana, podczas normalnej pracy ceramiczno - betonowego komina, potrafi się wydłużyć niewiele mniej. Gdy będzie w którymś miejscu uwięziona (na wysokości trójnika, betonowej czapki), na pewno się rozsypie.
Bardzo dobre właściwości izolacyjne wulkanicznego pumeksu, plus odpowiednio opracowana wewnętrzna konstrukcja kształtki, przyczyniają się do krótkiego czasu osiągania, i później stałego utrzymywania, wysokiej temperatury gorących gazów dymowych, co gwarantuje skrócenie do minimum czasu „dymiącego” rozpalania i wytworzenie równie szybko stabilnego ciągu. Wysoka temperatura dopalania spalin w kominie wpływa na mniejsze odkładanie się substancji smolistych na jego ściankach wewnętrzych (rzadsze czyszczenie przewodu kominowego, nikłe prawdopodobieństwo wybuchu pożaru komina), polepsza sprawność podłączonego do niego urządzenia grzewczego, a przez to zmniejsza koszty ogrzewania i minimalizuje uciążliwości użytkowania. Występujące w kominie bardzo dobre warunki termiczne umożliwiają dokładniejsze dopalanie gazów i ewentualnych skroplin, w efekcie czego do atmosfery wydostaje się dużo mniej sadzy i szkodliwych związków. System jest w pełni ekologiczny i zgodny z europejskimi normami.
Bardzo wysoki opór cieplny materiału, z którego produkowane są kominy Skorsten, gwarantuje stuprocentowe bezpieczeństwo przeciwpożarowe, dlatego nie wymagają one żadnych minimalnych odległości od materiałów palnych, co jest wymogiem dla innych kominów. Producent dopuszcza bezpośredni kontakt komina z materiałami łatwopalnymi. To ewenement na skalę światową i druga bardzo znacząca zaleta, windująca jego na piedestał.
Reżim zachowania kilkucentymetrowej odległości materiałów łatwopalnych od komina, w przypadku innych systemów kominowych (minimum 50 mm), to częsty powód do dokonywania przez inwestora ryzykownych decyzji, pod presją utraty gwarancji, związanych z nierzadko skomplikowanymi, kosztownymi - i nie zawsze możliwymi do zrobienia - przeróbkami odsunięcia elementów drewnianych na bezpieczny dystans, z punktu widzenia ochrony przeciwpożarowej. W razie nie podjęcia stosownych działań, następuje utrata gwarancji, narażenie się na groźbę powstania tragedii i nie otrzymania nawet złotówki od ubezpieczyciela, z powodu niedopełnienia wymogów bezpieczeństwa. Są inwestorzy (i nie jest ich tak mało), którzy słysząc zalecenia o konieczności dokonania znacznych przeróbek w budynku, związanych z prawidłowym i bezpiecznym montażem komina ceramiczno - betonowego, idą po prostu do innego wykonawcy, byleby je tylko pominąć. Oczywiście przed żoną, panowie ci, milczą jak grób o grożącym im niebezpieczeństwie.
Gdy traci się dom, który najczęściej budowany jest z kredytu, to nikt nie zwolni pogorzelców z obowiązku spłacenia jego z odsetkami do końca, choćby go fizycznie nie było. Bank jest firmą powołaną do zarabiania pieniędzy, a nie rekompensowania kredytobiorcom strat powstałych z ich głupoty, z dokonanych zaniedbań lub z ignorowania niebezpieczeństw. W tym przypadku nawet Pani Jaworowicz nic nie pomoże. Wielu użytkowników tych kominów jest świadoma tego typu niebezpieczeństw, jednak nic nie robi w tym kierunku, by je zlikwidować, licząc na łut szczęścia, jak bywalcy kasyna.
W przypadku komina Skorsten, nawet bezpośredni kontakt z nim elementów więźby dachowej, drewnianego stropu, listew przypodłogowych lub innych materiałów łatwopalnych, jest w pełni dopuszczalne i nie stanowi żadnego problemu. Usztywnienie komina drewnianymi kantówkami, na wysokości belek stropowych (jętek), jest nawet wskazane, by komin stał niezachwiany podczas wiejących silnych wiatrów.
Przy przechodzeniu przez dach zewnętrzny, komin należy także zacisnąć, w celu zwiększenia stabilności. Zasada ta obowiązuje niezależnie od wysokości komina.
Kotwienie komina do więźby dachowej wykonuje się za pomocą drewnianej ramy z twardą wełną skalną lub metalowego zestawu do mocowania.
Bezpośredni kontakt z jakąkolwiek materią budynku pozwala zachować dużą swobodę podczas projektowania i w trakcie stawiania komina. Bez większych problemów daje się on umiejscowić w zwartych, śmiałych i skomplikowanych konstrukcjach.
Możliwość bezpiecznego kontaktu z wszelkimi materiałami łatwopalnymi, poszerza znacząco wachlarz jego zastosowań, w stosunku do innych systemów. Jest doskonały do budowy kominów dymowych w przypadku trudnych konstrukcyjnie warunków, gdzie dobra izolacja odgrywa zasadnicze znaczenie. To idealny komin do domu z bala, do domu wykonywanego w technologii szkieletowej, do każdego innego typu domów drewnianych,
do chat krytych strzechą
lub drewnianym gontem, czyli do budynków, w których komin musi spełniać obostrzone przepisy przeciwpożarowe i być w najwyższym stopniu niezawodny. A Single Modul jest wyjątkowo wytrzymały na bardzo wysokie, zmienne i gwałtowne skoki temperatur i nawet przy spalaniu sadzy (pożaru komina) nie dochodzi w nim do żadnych pęknięć i rozszczelnień.
W remontowanych starych domach, w których wymienia się zdegradowane wysłużone kominy ceglane, jest rewelacyjną alternatywą.
W drewnianych stropach można wycinać nie za duże, bardzo precyzyjne otwory, bez obaw o kontakt z nim drewnianych elementów i innych łatwopalnych części konstrukcyjnych. Potrzebuje mało miejsca, by przecisnąć się między nimi z racji tego, że może się nawet o nie ocierać. Prościej i bezpieczniej jest przepuścić go przez węższe szachty, co ma ogromne znaczenie w domach wiekowych lub zabytkowych, których konstrukcję trudno jest zmienić lub nie wolno jej naruszać, tylko trzeba się zmieścić z kominem pomiędzy jej elementami, jak najmniej ingerując w nią.
Kształtki są lekkie, dlatego wszelkie prace w takich domach, gdzie pole manewru (ze względu na ciasnotę) jest małe, wykonuje się wygodnie i szybko. Podczas stawiania komina, ewentualne szkody są bardzo małe i łatwe do naprawienia. Montaż komina z pumeksowej lawy, to nie budowa komina ceglanego, gdy chlapie się zaprawą z kielni. Tutaj klej wkłada się do foliowego rękawa i wyciska go na kształtkę precyzyjnie i czysto, jak krem do dekorowania tortu.
Do budowy komina, na każdym etapie, używa się tylko jednego rodzaju kleju. Duża wygoda i zminimalizowanie popełnienia błędów. W przypadku komina ceramiczno-betonowego dwóch, w tym - do klejenia cienkościennej wewnętrznej ceramiki - specjalistycznego kleju gazo- i kwaso-szczelnego. Na tym polu dochodzi do katastroficznych pomyłek.
Przeprowadzając remont domu, można nawet samemu, jeżeli ktoś ma predyspozycje do tego, wolno i bez pośpiechu, gdy tylko jest wolny czas, stawiać komin "pomieszczeniami" aż po samą górę, wykuwając lub wycinając jego przejścia przez stropy dopiero wtedy, gdy będziemy się przez dany strop z nim przedostawać. Nie robimy wtedy bałaganu na wszystkich piętrach, tylko w pomieszczeniu, w którym aktualnie trwa jego wznoszenie.
Można podciągnąć samodzielnie komin poniżej konstrukcji dachu, a jego przejście przez dach, obróbki dekarskie i dokończenie komina ponad nim, zlecić firmie dekarskiej, gdy nie będziemy czuć się na siłach, by podołać temu osobiście.
Stawiając komin własnoręcznie, mamy większe możliwości zapanowania nad czystszym wykonaniem robót, więc domownicy mniej odczują uciążliwości związane z przeprowadzanymi pracami. Podmianę starego zniszczonego ceglanego komina lub wybudowanie dodatkowego komina w domu już zamieszkałym, najprościej i najczyściej można wykonać tylko w oparciu o pumeksowy komin Skorsten Single Modul.
Jest idealny do wszelkiego typu nowoczesnych domów energooszczędnych z rekuperacją (domów niskoenergetycznych, domów o niemal zerowym zużyciu energii lub domów pasywnych), charakteryzujących się bardzo szczelną przegrodą zewnętrzną budynku o doskonałych właściwościach termoizolacyjnych. Komin do domu niskoenergetycznego musi również spełniać wymagania dotyczące szczelności przegród zewnętrznych. Skorsten Single Modul przechodzi test Blower Door (test dmuchawy). Test dmuchawy to narzędzie diagnostyczne przeznaczone do pomiaru szczelności budynku. Jest elementem audytu energetycznego całego domu.
Posiadając nadzwyczajne właściwości izolacyjne, komin ten jest nie tylko idealny do bezpiecznego użytkowania wewnątrz domu. Gdy mamy zamiar wybudować komin na zewnątrz budynku, np. na ścianie szczytowej, on także jest oczywistym i najlepszym wyborem. Wewnątrz kanału dymowego rozgrzewa się dobrze i natychmiast, nawet w złych warunkach atmosferycznych, natomiast wierzchnie ściany ma cały czas zimne. Przy nim izolowany blaszany komin będzie zasmołowanym zewnętrznym grzejnikiem.
Każdy, ogólnie dostępny, nowoczesny system ceramiczno - betonowy, inny niż pumeksowy komin wulkaniczny, już na etapie jego stawiania, wymaga od inwestora podjęcia trafnych decyzji, co do miejsca umieszczenia w nim drzwiczek wyczystki, i podania - dokładnej i precyzyjnej - lokalizacji trójnika przyłączeniowego, dla przyszłego urządzenia grzewczego, które będzie podłączone do tego komina. Na tym etapie, przyszli mieszkańcy domu nie są w stanie wyobrazić sobie do końca kubatury i gabarytów poszczególnych pomieszczeń, a co dopiero widoku i usytuowania - zaakceptowanych i wybranych przez siebie - urządzeń grzewczych, o których najczęściej nie mają w tym czasie zielonego pojęcia. Wybór ich, dokonywany jest przeważnie dopiero w fazie wykańczania wnętrz. A przed postawieniem ceramiczno - betonowego komina systemowego, trzeba znać model urządzenia grzewczego (ze względu na jego wymiary, usytuowanie króćca wylotowego spalin), trzeba wiedzieć, czy chcemy je podłączyć do komina od tyłu, czy od góry, i po której stronie komina będzie ono posadowione. Gdy tego nie dopilnujemy, okaże się później, że trójnik przyłączeniowy komina „patrzy” nie w tę stronę co powinien, do tego jest zamontowany na niewłaściwej wysokości, a do wyczystki nie ma dostępu, by z niej skorzystać. Jeżeli uda nam się podłączyć urządzenie grzewcze do tak „przygotowanego” komina (ale tylko wtedy, gdy trójnik ceramiczny będzie umieszczony powyżej króćca wylotowego spalin pieca), to utworzona plątanina powykrzywianych rur przyłączeniowych będzie wyglądała, jak fragment instalacji rafinerii petrochemicznej, a z urządzeniem grzewczym będą duże kłopoty eksploatacyjne. Nawet gdy, przed postawieniem komina, zostanie ustalony poziom "0", i od niego będzie żmudnie obliczana wysokość umieszczenia trójnika ceramiczno - betonowego komina, dla wybranego urządzenia grzewczego, to nie ma żadnej pewności, że ten poziom zostanie zachowany w przyszłości, z przyczyn często nie do przewidzenia na tym etapie budowy. Rzadko też jest on utrzymany, choćby z tego względu, że fachowcy budowlani nie są obdarzeni dokładnością zegarmistrzów ani rusznikarzy. Jeżeli np. drzwi wyjściowe na taras zostaną osadzone na niewłaściwej wysokości, poziom "0" najczęściej zmienia swe położenie w pionie, a nie drzwi. W przypadku podłączenia urządzenia grzewczego od góry, ma to mniejsze znaczenie, natomiast gdy podłączenie jego do komina będzie wykonane krótkim odcinkiem od tyłu - bardzo duże. Wszelkie dokonywane później (nawet drobne) zmiany są bardzo kłopotliwe, skomplikowane i kosztowne. Trudno jest też znaleźć fachowca, który by dokonał tych zmian.
Tych wszystkich niedogodności można bardzo łatwo uniknąć, wybierając pumeksowy komin wulkaniczny Skorsten. Na etapie jego budowy, wcale nie musimy wiedzieć, dla jakiego urządzenia grzewczego jest on przeznaczony. Nie musimy znać informacji, na jakiej wysokości będzie do niego podłączone przyszłe urządzenie grzewcze, i z którego boku. Nie musimy znać też lokalizacji wyczystki w nim. Komin ten można łatwo i szybko postawić, od fundamentu aż po górną betonową płytę przykrywającą, jako jedną całość, nigdzie go nie dziurawiąc, ani nie wycinając w nim żadnych otworów. Jak typowy dawny ceglany komin, tylko bardzo czysto i w ekspresowym tempie.
Przynosi to same korzyści. Ustrzegamy się popełnienia błędu osadzenia, nie w tym miejscu i na nieodpowiedniej wysokości, przyłącza pod przyszłe urządzenie grzewcze. Drzwiczki wyczystki możemy osadzić także później, na wysokości, jaka nam najlepiej pasuje, i z takiej strony komina, na której najwygodniej będzie nam je umieścić. Mamy możliwość zamontowania małych zgrabnych drzwiczek wyczystki, a nie tylko tych standardowych, o dużych gabarytach, będących w komplecie z każdym kominem ceramiczno - betonowym. Możemy także dobrać inne różnorodne drzwiczki, jakie tylko nam się spodobają lub będą stanowić wizualną spójność z okuciami urządzenia grzewczego (np. z drzwiczkami pieca kuchennego lub pokojowego) lub stylem wystroju wnętrza. Nie ma tutaj też żadnych ograniczeń co do ich kształtu i wielkości, więc nawet pod względem wymiarów nie jesteśmy ograniczeni w ich wyborze. Ważne jest tylko, by były one gazowo szczelne. A typowych podłużnych drzwiczek ceramiczno - betonowego komina systemowego nie da się zamienić na inne albo zmienić ich położenie, by ukryć ich widok. Nie można zmniejszyć też ich sporych wymiarów.
Pumeksowy komin wulkaniczny nie posiada, zamontowanej - w dolnej części - metalowej kratki przewietrzającej, która pasowałaby raczej do hali przemysłowej, niż do salonu. Jest ona nieodzowną integralną częścią ceramiczno - betonowego systemu kominowego. Stanowiąc jego wątpliwy element ozdobny, pełni jednocześnie niezwykle ważną funkcję zapobiegania zawilgoceniu wełnianej izolacji, umieszczonej wokoło wewnętrznej ceramicznej rury dymowej, na całej jej wysokości. Kratka umożliwia dolot powietrza do pionowych kanałów przewietrzających system kominowy. Suche powietrze z pomieszczenia, unosząc się kanałami do góry, likwiduje ewentualne zawilgocenia wełny izolacyjnej. Z racji tego, że wiele osób nie może zdzierżyć jej widoku u siebie w salonie, na typowym kominie ceramiczno - betonowym, to każe ją zdemontować, a otwór zaślepić. Nie zamontowanie jej, naraża każdy ceramiczno - betonowy system kominowy na niebezpieczeństwo trwałego zawilgocenia izolacji wewnętrznego przewodu ceramicznego i drastycznego pogorszenia pracy komina, a nawet jego popękania i rozsypania się zarówno wewnętrznej ceramiki, jak i zewnętrznego pustaka.
Skorsten nie posiada takiej kratki, gdyż jej nie potrzebuje, bo nie ma co przewietrzać. Prezentuje się przez to dużo korzystniej i estetyczniej.
Nie ma wymogu, by wewnątrz budynku musiał być otynkowany. W piwnicy i na strychu można dla uproszczenia, wygody lub z przyczyn ekonomicznych pozostawić go bez żadnej obróbki. To samo można zrobić w salonie, lofcie, gdy chcemy podkreślić ascetyczność lub prymitywność wystroju pomieszczenia. Można go pozostawić w stanie surowym lub tylko pomalować. Obróbka powierzchni jest konieczna tylko w przypadku montażu komina na wolnym powietrzu, gdy jest narażony na zmienne warunki atmosferyczne.
Wystającą część komina ponad dachem należy pokryć tynkiem, obłożyć blachą,
cegłą, kamieniem, łupkiem lub każdym innym materiałem, pasującym do wystroju bryły budynku.
Ceramiczno - betonowy komin systemowy stawia się pod potrzeby konkretnego urządzenia, znając jego lokalizację, sposób podłączenia (z góry albo od tyłu, z prawej lub z lewej strony, jeżeli posiada takie opcje). Wymaga dużej precyzji, wiedzy i doświadczenia we właściwym osadzeniu w nim ceramicznego trójnika przyłączeniowego, nie gwarantującego jednak nigdy stuprocentowej poprawności podłączenia do niego wybranego urządzenia grzewczego, zwłaszcza pieca kuchennego albo piecyka grzewczego lub kominkowego. Umiejscowienie w nim na stałe trójnika przyłączeniowego, znacznie ogranicza wybór urządzenia grzewczego, pod względem możliwości instalacyjnych. A gdy coś nie pasuje, wszelkie przeróbki są skomplikowane, kosztowne lub wręcz niemożliwe do wykonania. Dlatego tego typu komin, wymaga - już na etapie tworzenia projektu budowlanego - wielu uzgodnień branżowych, chociażby z fachowcem od podłączenia go do komina, instalatorem c.o., jeśli urządzenie posiada wymiennik wodny i projektantem mebli kuchennych, jeśli w pomieszczeniu jadalnym ma się znajdować. To komin dla zdecydowanych inwestorów, nie zmieniających zbyt łatwo swojego zdania, co do wyboru urządzenia grzewczego i jego lokalizacji.
Nie jest też przystosowany do pracy z urządzeniami grzewczymi, posiadającymi króciec wylotowy spalin umieszczony nisko od podłoża. Jeżeli już takie urządzenie grzewcze (np. piec kuchenny, kuchnię z płaszczem wodnym, termokuchnię, niskie piecyki lub termopiecyki podłączane od tyłu) będziemy chcieli podłączyć do wcześniej wybudowanego ceramiczno - betonowego systemu kominowego, to na pewno nie unikniemy rozpaczliwych i nieprzemyślanych ruchów, wykonywanych przez „fachowców”, by podłączyć do niego to urządzenie grzewcze, którego tak naprawdę prawidłowo i bezpiecznie podłączyć się nie da. Zniszczą tylko komin, stracimy na niego gwarancję, a urządzenie to wykorzystamy później ewentualnie jako podstawę pod doniczkę z kwiatami.
Komin wulkaniczny możemy postawić, nie mając skonkretyzowanych planów, co do wyboru rodzaju urządzenia grzewczego i nie znając dokładnego miejsca jego posadowienia. Na etapie budowy komina nie ma konieczności planowania lokalizacji dla wyczystki i trójnika przyłączeniowego. Ich późniejsze umiejscowienie jest praktycznie dowolne, bardzo precyzyjne, łatwe w wykonaniu, bez specjalistycznych narzędzi, co umożliwia inwestorowi nieograniczone wręcz możliwości zaadoptowania tego komina do swoich najwymyślniejszych nawet potrzeb, a niesprecyzowanych jeszcze na etapie stawiania komina.
Obydwa elementy można umieścić w wybranych miejscach komina i wykonać dopiero w trakcie montażu pieca.
Gdy w naszych planach piecyk miał stać na parterze, a teraz, po jego zakupie, zmieniliśmy zdanie i postanowiliśmy przenieść go na piętro, to przy tego typu kominie nie jest to najmniejszym problemem. Nawet, gdyby wcześniej był podłączony do komina na dole i zapragnęlibyśmy przenieść go - po jakimś czasie - na górę, to miejsce jego podłączenia na dole zaślepiamy, bez żadnych szkód dla komina, a na piętrze, szukamy na kominie nowego miejsca,
w którym wykonstruujemy przeniesione przyłącze. W odpowiednim miejscu, odrysowujemy otwór wielkości średnicy dwuściennej wkładki kominowej, z nawiniętą i przyklejoną do niej taśmą z tkaniny z włókna szklanego, jako dylatacją,
nawiercamy go po obwodzie, wykuwamy,
wygładzamy jego wewnętrzne brzegi, powlekamy je cienką warstwą kleju i osadzamy w nim dwuścienną wkładkę kominową, z nawiniętą na nią taśmą dylatacyjną, poprzez ostrożne ruchy wkręcające. Łączymy rury przyłączeniowe piecyka. Prosto, łatwo i bezproblemowo. Prościej nawet, jak w starym poczciwym ceglanym kominie, a na pewno dużo bezpieczniej, niż w kominie ceramiczno - betonowym, bez groźby późniejszego wyłamania ceramicznego trójnika.
Jeżeli jesteśmy pewni usytuowania drzwiczek wyczystki i lokalizacji przyłącza dymowego, to możemy je zamówić w komplecie z kominem.
Jeszcze bardziej uprości nam to podłączenie urządzenia grzewczego do komina i skróci czas zamontowania drzwiczek wyczystki. Jeżeli pewni jesteśmy usytuowania tylko jednego z tych dwóch elementów, to możemy zamówić tylko jego.
Pumeksowy komin wulkaniczny, umieszczony na granicy dwóch pomieszczeń, może być wykorzystany, podobnie jak dawny komin ceglany, gdy będzie taka potrzeba, do podłączenia urządzenia grzewczego zarówno w jednym pomieszczeniu, jak i w drugim, gdy chcemy je do niego przenieść. Do każdej z czterech ścian tego komina, jeżeli tylko będzie do niego dostęp, można podłączyć to urządzenie grzewcze także na górze, na piętrze.
*
KOMIN ZDUŃSKI
Komin z pumeksu wulkanicznego to także (a może przede wszystkim) najlepszy komin zduński na rynku. Będąc doskonałym naturalnym izolatorem, jest bezkonkurencyjnym systemem do odprowadzania gorących gazów dymowych z tradycyjnego kaflowego trzonu kuchennego i z pokojowego pieca kaflowego (od stycznia 2022 roku każdy nowo wybudowany piec pokojowy lub kuchenny musi być bezwzględnie zgodny z wymogami Ekoprojektu 2022). Kaflowe urządzenia mogą bezpiecznie stykać się z nim, nawet na dużej powierzchni, bez szkody dla nich i komina, gdyż nie zmienia on swych wymiarów w pionie i poziomie podczas pracy.
Tradycyjni fachowcy, którzy wykonują te urządzenia, nie za bardzo radzą sobie z ceramiczno - betonowymi systemami kominowymi, próbując do ceramicznego trójnika przymurować lub nawet wbetonować kaflowe urządzenie. Także próby ingerencji, w zmianę wysokości przyłącza, kończą się najczęściej rozsypaniem wewnętrznej ceramiki. Zatrudnienie specjalistów do jej naprawy jest bardzo drogie, a przeważnie niemożliwe do zrealizowania.
Komin z pumeksu wulkanicznego oferuje zaś prostotę podłączenia, typową dla komina ceglanego, i wpływa wydatnie na polepszenie efektywności użytkowania każdego kaflowego urządzenia (i nie tylko).
Jako jedyny nowoczesny system kominowy, umożliwia technicznie bezproblemowe i bezpieczne odprowadzenie gazów odlotowych z mniej lub bardziej rozbudowanych kaflowych kompleksów ogrzewczo - kulinarnych, składających się (przykładowo): z pokojowego pieca z przeszklonym paleniskiem (jedno lub kilkubryłowego), trzonu kuchennego z wmontowaną w niego dodatkowo płytą indukcyjną lub gazową i piekarnikiem elektrycznym, prawdziwego pieca chlebowego (do pizzy), małego grilla, a nawet wędzarenki. Kompleks może posiadać ogrzewaną kaflową platformę do spania, różnego rodzaju ciepłe przypiecki.
By odprowadzić gazy odlotowe z tak rozbudowanego kompleksu kaflowego, podłączenia dymowe wykonuje się na różnych wysokościach i z różnych stron komina (kominów), w zależności od kształtu poszczególnych brył kaflowych, ich wysokości i rozmieszczenia względem siebie, i wobec kanałów dymowych.
Kompleks kaflowy musi posiadać możliwość sterowania stopniem naładowania energii cieplnej poszczególnych jego segmentów (np. zróżnicowanego naładowania kaflowych brył pieca pokojowego, nagrzania do właściwej temperatury kaflowej platformy do spania). Musi mieć możliwość włączania lub wyłączania poszczególnych funkcji (gotowanie, pieczenie, ogrzewanie). Aby skutecznie zarządzać całym kompleksem, należy gorące gazy przekierowywać kanałami dymowymi w określone jego miejsca, a stamtąd - na różnych wysokościach i z różnych stron - odprowadzać do komina/kominów. Kominy wulkaniczne (tak jak dawne kominy ceglane) nadają się wyśmienicie do odprowadzania gorących gazów dymowych w tego typu indywidualnych rozwiązaniach zduńskich. Odprowadzenie gorących gazów dymowych, z niskiej podgrzewanej platformy relaksacyjnej, bezpośrednio do komina z pumeksu wulkanicznego, możemy wykonać na bardzo niskiej wysokości, bez nadbudowywania dodatkowych narośli, maskujących kanał odprowadzajacy je do wyższych partii komina (np. ceramiczno - betonowego). Zduńskie budowle mogą być przez to dużo lżejsze wizualnie i zgrabniejsze (a przede wszystkim możliwe do wykonania). Mając taki komin do dyspozycji, można pokusić się o rozwiązania architektoniczne brył pieca dużo bardziej subtelniejsze i odważniejsze, niż w przypadku posiadania komina ceramiczno - betonowego.
Wykonywanie wszelkich ingerencji w komin odbywa się każdorazowo za pomocą zwykłej wiertarki bez udaru do nawiercenia otworów, po obwodzie wyrysowanego koła i przecinaka, do wykucia wnętrza nawierconego przyłącza. Prosto, łatwo i bez strachu, że rozsypiemy komin. Do tego bez specjalistycznych drogich narzędzi i materiałów. Tanio i bezpiecznie.
Akumulacyjne piece i kuchnie kaflowe są niezwykle skuteczne w ogrzewaniu domów z bala, czy różnego rodzaju domów z drewna. Ich właściciele często życzą sobie, by były kryte strzechą lub drewnianym gontem. A to bardzo duże wyzwanie dla komina. Skorsten jest i na tym polu bezkonkurencyjny. W jednej z wersji Double Modul posiada, opracowane przez inżynierów Skorstena, wykonanie - w jego górnej części - niezwykle skutecznej dodatkowej warstwy zabezpieczenia przeciwpożarowego, która na przestrzeni bardzo wielu lat stosowania, potwierdziła swoją ochronną skuteczność. Jest specjalnie dedykowana dla dachów krytych strzechą lub drewnianym gontem.
To, co przy innym kominie systemowym jest dużym problemem lub rzeczą niemożliwą do wykonania, w tym przypadku nie sprawia żadnych problemów. Można dowolnie zmieniać swoje decyzje, dotyczące wyboru urządzeń grzewczych i ich rozmieszczenia w pomieszczeniach, stykających się z kominem na różnej jego wysokości. Rezygnacja z kominka lub z piecyka kominkowego podłączanego od góry, na rzecz kuchni na węgiel lub drewno, wycofanie się z, podjętej wcześniej, decyzji wybudowania pieca kaflowego z górnym podłączeniem do komina na rzecz pieca bezkomorowego z dolnym wylotem spalin do komina - każda, nawet wydawać by się mogło, skrajna decyzja, w każdym momencie, może być bezpiecznie i bez przeszkód zrealizowana. Komin z pumeksu wulkanicznego może być więc bardzo efektywnie wykorzystywany (jako jedyny) i łatwo przystosowywany do pracy z diametralnie różnymi urządzeniami grzewczymi w nieograniczonym czasie. Jest też praktycznie niezniszczalny.
*
A powracając do ceramiczno - betonowego systemu kominowego... Przypuśćmy że, przed wybudowaniem jego, wybraliśmy sobie wstępnie jakieś kuchenne urządzenie grzewcze, które chcemy podłączyć do komina z lewej strony i wybudowaliśmy pod nie system z umieszczonym, w odpowiednim miejscu, ceramicznym trójnikiem przyłączeniowym. Tymczasem, za kilka miesięcy, na etapie wyposażania domu, na rynku pojawiło się urządzenie grzewcze, które całkowicie przyćmiło walory poprzedniej kuchni, pod względem wizualnym i jakościowym, więc zauroczeni nim, postanowiliśmy zrezygnować z poprzedniego wyboru, na rzecz tej nowości. Niestety, ten rewelacyjny piec kuchenny, na którego teraz mamy ochotę, produkowany jest tylko w wersji prawej podłączenia do komina. W przypadku posiadania, zamontowanego wcześniej, ceramiczno - betonowego systemu kominowego, zamiany takiej, z przyczyn technicznych, nie moglibyśmy dokonać. Gdybyśmy od samego początku zdecydowali się na wybudowanie komina wulkanicznego, nie byłoby z tym najmniejszych problemów.
Nieoczekiwane zmiany decyzji są naprawdę częste i wynikają z wielu przesłanek. Teoretycznie najmniej problemów powinno być z wprowadzeniem zmian w kominku, którego rury podłączeniowe do komina przesłania wizualnie i tak okap kominka, więc wszelkie niedociągnięcia można za nim ukryć. Jednak, gdy zapragniemy zamontować na wkładzie kominkowym dodatkowe, niezaplanowane wcześniej, pierścienie akumulacyjne, by kominek po zakończeniu palenia dłużej oddawał zgromadzone w nich ciepło do otoczenia, a nie wyziębiał się szybko wraz z całym pomieszczeniem, to wtedy, umiejscowiony na stałe, ceramiczny trójnik przyłączeniowy komina znajdzie się poniżej technicznych możliwości podłączenia do niego wkładu z tymi krążkami, gdyż ich obecność podniesie znacząco przyłącze kominka w górę. Niby drobna zmiana, mająca być dokonana w obrębie tego samego urządzenia grzewczego, a najczęściej nie do wykonania z przyczyn technicznych.
Pumeksowy komin wulkaniczny to system kominowy dla ludzi niezdecydowanych, jeszcze na etapie stawiania komina, co do wyboru urządzenia grzewczego i jego lokalizacji. Dla ludzi ceniących sobie spokój, a nie przykre niespodzianki, i chcących mieć niezszargane nerwy, gdy nadejdzie czas montażu urządzenia. Także dla tych wszystkich osób, które pragną mieć komin uniwersalny i nie chcą być w przyszłości ograniczani w żaden sposób, podczas wymiany obecnego urządzenia grzewczego na nowsze, gdy nadejdzie czas jego wymiany. Przede wszystkim jest to idealny komin dla urządzeń grzewczych, które posiadają króciec wylotowy spalin umieszczony dość nisko przy podłożu, a których żaden ceramiczno - betonowy system kominowy nie jest w stanie - z przyczyn technicznych - „obsłużyć”.
Przypuśćmy że, posiadając komin z lawy wulkanicznej, chcielibyśmy podłączyć do niego piecyk kominkowy, najkrótszym odcinkiem rury od tyłu. Nic prostszego. Tylnym króćcem wylotowym spalin piecyka dotykamy do komina i odrysowujemy jego okrągły kontur na kominie. Odsuwamy piecyk. Centrycznie do niego, odrysowujemy troszkę większą średnicę otworu na dwuścienną wkładkę kominową, z nawiniętą i przyklejoną taśmą z tkaniny z włókna szklanego, jako dylatacją (jej zdjęcie powyżej). Nawiercamy po obrzeżach zarys większego otworu, wykuwamy go i wygładzamy jego ścianki. Ostrożnie wkręcając, wciskamy w niego wkładkę kominową z, nawiniętą na nią, taśmą dylatacyjną. Przesuwamy delikatnie (lekko jedną stroną, lekko drugą) piecyk ku kominowi, wsuwając tylny króciec dymowy piecyka w dwuścienną wkładkę w kominie. Koniec montażu.
Do komina ceramiczno - betonowego, podłączenie od tyłu takiego piecyka kominkowego czy pieca kuchennego do zabudowy w meblach
byłoby niemożliwe do zrealizowania, gdyż trójnika przyłączeniowego tego komina nie sposób jest umieścić tak nisko z przyczyn technicznych. Wysokość osi przyłącza trójnika wlotu spalin takiego komina nie może być mniejsza niż 116 cm nad poziomem posadowienia komina. Na takiej więc wysokości powinien być najniżej umieszczony (tylny lub boczny) króciec wylotowy spalin np. pieca kuchennego. W rzeczywistości nawet wysokość całkowita pieca kuchennego jest od niego niższa (~ 86 cm).
Takim wszechstronnym i uniwersalnym kominem, wygodnym do podłączeń różnorodnych urządzeń grzewczych, niezależnie od wysokości ich posadowienia (parter, piętro), był kiedyś klasyczny komin ceglany, który obecnie odszedł do lamusa. Murowało się cały komin, a otwór podłączeniowy urządzenia grzewczego wykuwało się wtedy, kiedy była taka potrzeba i nie tracono na darmo czas na rozmyślania, podczas stawiania komina, gdzie by tu go umieścić. Pod tym względem komin ten do tej pory jest nostalgicznie wspominany przez bardzo wielu fachowców, którzy nie mogą przekonać się do królującego obecnie ceramiczno - betonowego systemu kominowego. Komin wulkaniczny przejmuje te, niedościgłe dotąd przez inne systemy kominowe, zalety przestarzałego komina ceglanego, a przy tym komin ceglany przewyższa - wielokrotnie pod każdym względem - swoją jakością.
Niektórzy inwestorzy, będąc w pełni świadomymi wielu poważnych wad komina ceglanego, podejmują mimo wszystko rozpaczliwą decyzję wybudowania właśnie jego, tylko ze względu na łatwość wykonania i bezproblemowego podłączenia do niego, w późniejszym okresie, różnorodnych urządzeń grzewczych lub takich, których króciec wylotu spalin znajduje się nisko przy podłożu, czyli poniżej technicznych możliwości odprowadzania spalin przez ceramiczno - betonowy komin systemowy. Nierzadko podjęcie tej kontrowersyjnej decyzji wymuszają na inwestorze fachowcy, wykonujący lub podłączający urządzenie grzewcze, którzy bez problemów radzą sobie z przyłączeniem jego do tego typu komina, a do ceramiczno - betonowego systemu podchodzą jak pies do jeża. Obecnie nie trzeba już wybierać między lichym, ale wygodnym do podłączania urządzeń grzewczych, ceglanym kominem a dostępnym w marketach budowlanych ceramiczno - betonowym kominem systemowym, jednak skomplikowanym w montażu i bardzo kłopotliwym w dostosowywaniu go do zmieniających się potrzeb. Komin wulkaniczny łączy zalety obydwu kominów, będąc jednocześnie dużo lepszym od każdego z nich. Nie posiada natomiast żadnych charakterystycznych dla nich wad.
*
Skorsten oferuje dwa rodzaje pumeksowego komina wulkanicznego: Single Modul oraz Double Modul.
System Single Modul - to system kominowy, nie posiadający w środku wewnętrznego cienkościennego komina ceramicznego ani wełny mineralnej, tylko - za pośrednictwem specjalnie opracowanej ażurowej konstrukcji - zintegrowany wewnętrzny wkład z zewnętrzną obudową, w postaci jednego typu kształtki. Jest to najbardziej uproszczony system kominowy, dostępny na rynku europejskim.
System ten można stawiać do całkowitej maksymalnej wysokości 26,25 m, przy czym wysokość wolnostojącego komina ponad dachem nie może przekroczyć 2 metrów bez wzmocnienia go dodatkowym zbrojeniem. W praktyce oznacza to, że System Single Modul, bez żadnego dodatkowego zbrojenia, do 2 m wysokości ponad dachem może być bezpiecznie nigdzie nie podparty (wolnostojący). Gdy będzie wzmocniony zalanymi czterema prętami w narożnikach,
może wystawać ponad dachem, jako wolnostojący, nawet 6,75 metra. Ważne jest tylko, by całkowita jego wysokość nie przekroczyła 26,25 m.
Wszystkie te liczby biją na głowę wszelkie dostępne na rynku kominy ceramiczno - betonowe.
Komin może być wzmocniony na całej długości lub tylko w górnej części. Wszystko zależy od tego, na jakiej długości (wysokości) jest on nigdzie nie podparty, czyli wolnostojący, i jak wysoko wystaje ponad dachem.
W skrajnym przypadku zbrojenie może ciągnąć się od dna fundamentu po górną betonową pokrywę. Zbroi się w ten sposób komin o wysokości całkowitej do 26,25 metra, który jest wolnostojący na całej swej wysokości, przy czym niepodparty ponad dachem wystaje na więcej niż 2 metry. Także taki, który styka się ze stropem (zadaszeniem), lecz nie może być w nim niezachwianie osadzony, gdyż użyte materiały w miejscu styku nie gwarantują mu trwałego usztywnienia.
Wzmocnienie komina, tylko w górnej części, stosuje się wtedy, gdy komin - na wysokości stropu, jętek lub krokwi - jest usztywniony, a jego wysokość ponad dachem, bez żadnego podparcia, jest wyższa niż 2 metry. Wzmocnienie komina w górnej części można wykonać zapobiegawczo w rejonach, gdzie wieją silne zmienne wiatry, występują intensywne opady śniegu. Zabezpieczamy dodatkowo komin przed naporem śniegu na komin, przed obciążeniami dynamicznymi, spowodowanymi zsuwającym się śniegiem.
Kształtki Single Modul posiadają w narożnikach otwory (fi 40 mm każdy), służące do wzmocnienia i usztywnienia. Gdy zachodzi taka potrzeba, komin jest wzmacniany we wszystkich czterech otworach zbrojeniowych. W asortymencie firmy Skorsten znajdują się wszystkie akcesoria do wzmocnienia komina. Pakiet zbrojenia zawiera pręty zbrojeniowe o długości jednego metra (fi 100 mm) z gotowymi nakrętkami przedłużającymi.
Montaż elementów pumeksowych odbywa się poprzez opuszczanie ich nad prętami zbrojeniowymi. Pręty są krótkie, by nie podnosić każdej kształtki na znaczną wysokość. Po zalaniu czterech otworów z prętami zbrojeniowymi płynną zaprawą, wkręcamy łączniki, a w nie następne metrowe fragmenty zbrojenia. Nie powstają żadne zakładki pomiędzy złączami. Jest jedna ciągłość.
Praca ze zbrojeniem jest wygodna i bezproblemowa. W asortymencie znajduje się również specjalistyczna zaprawa do zalewania w workach 25 kg.
Single Modul może być z powodzeniem wykorzystywany w śmiałych i niestandardowo zaprojektowanych wysokich obiektach budowlanych, w których zabronione jest zastosowanie któregoś z ogólnie dostępnych kominów ceramiczno - betonowych.
Dostępny jest w średnicach wewnętrznych komina: fi 160 mm i fi 200 mm.
Blok komina jednomodułowego fi 160 mm ma wymiary zewnętrzne: 360 mm x 360 mm, natomiast fi 200 mm ma boki o wymiarach 400 mm x 400 mm. Jeden i drugi ma wysokość 250 mm. Na jeden metr wysokości komina, potrzebne są 4 kształtki.
System oferuje najprostszą instalację, niespotykaną w żadnym innym systemie kominowym, i doskonałe właściwości izolacyjne, również niedościgłe przez inne systemy. Betonowy komin wulkaniczny Single Modul dostarczany jest na palecie jako gotowy zestaw obejmujący pojedynczą kształtkę podstawową, płytę przykrywającą, króciec przyłączeniowy, drzwiczki rewizyjne (w opcji), klej montażowy, foliowy dozownik kleju i instrukcję montażu.
*
System Double Modul - to wulkaniczny system kominowy opracowany specjalnie do stawiania kominów do wysokości maksymalnej 30 m, przy czym wysokość wolnostojącego komina ponad dachem (bez dodatkowego zbrojenia) nie może przekroczyć 2 metrów.
Gdy będzie wzmocniony zalanymi czterema prętami w narożnikach, jego wysokość ponad dachem może dochodzić nawet do 11 m, bez żadnego podparcia.
System ten, posiadając opcję ponadstandardowego jego wydłużenia powyżej dachu, może jednocześnie być wyposażony w zamontowane w nim stopnie serwisowe, udostępniające kominiarzowi jego okresowe czyszczenie. To jedyny system kominowy tego typu dostępny na świecie, gwarantujący osiąganie niespotykanych dotąd wysokości swobodnych i gwarantujący przy tym bezpieczeństwo przeciwpożarowe na tak wysokim poziomie (możliwy bezpośredni kontakt komina z materiałami łatwopalnymi).
Wykonany jest, podobnie jak System Single Modul, w całości z pumeksu wulkanicznego. Różni się jednak od niego tym, że nie posiada budowy jednomodułowej, tylko dwumodułową.
Konstrukcja z osobnymi modułami zewnętrznymi i wewnętrznymi zapewnia całemu systemowi wyjątkowo wysoką stabilność, dzięki czemu może być również budowany ze stopniami dla kominiarza. Bloki zewnętrzne i wewnętrzne są układane w tym samym czasie, ale z naprzemiennymi złączami (spoinami na różnych poziomach) dla bezpieczeństwa i stabilności.
Każdy element systemu cechuje bardzo wysoka precyzja wykonania, przy całkowicie prostych powierzchniach elementów - wszystko z piórem i wpustem. Gwarantuje to ścisłe dopasowanie, prostotę budowy i spójność instalacji. Podwójna warstwa bloków pumeksu, oddzielonych na całej wysokości szczeliną powietrzną, maksymalizuje izolację komina. System podwójnych ścian utrzymuje jeszcze lepiej temperaturę spalin, a tym samym dobry ciąg, jednocześnie zapobiegając przenoszeniu ciepła do obudowy zewnętrznej. Bardzo dobra odporność na zmiany temperatury zapewnia maksymalną wydajność urządzenia. Oddzielenie elementów wewnętrznych i zewnętrznych pozwala na swobodny ruch termiczny pumeksowej wkładki wewnętrznej, eliminując ryzyko pękania i późniejszego wycieku kondensatu lub przebarwienia zewnętrznych ścian komina.
Double Modul został zaprojektowany tak, aby spełniał nawet najsurowsze wymagania norm europejskich, a zatwierdzony znakiem CE modułowy system kominowy jest idealnym rozwiązaniem do zastosowania, czy to do budynku drewnianego,
domu prefabrykowanego, chaty z bala, jak i do domu ze słomy oraz wszędzie tam, gdzie wymagane jest zakotwienie komina do drewna i innych materiałów palnych. Jest idealny dla domów krytych strzechą,
które wymagają zastosowania kominów o ponadprzeciętnych właściwościach izolacyjnych, a przede wszystkim takich, które - na przykład podczas pożaru komina - zapewnią tego typu budynkom pewne i trwałe bezpieczeństwo. Z testów wynika, że przy 1000°C w kominie przez pół godziny, temperatura na zewnątrz komina wzrasta tylko o 1°C.
Jednocześnie nadaje się wyśmienicie do domów niskoenergetycznych i domów pasywnych, ponieważ osiąga on doskonałe wyniki w teście dmuchawy (test Blower door).
Dostępny jest w sześciu średnicach wewnętrznych komina: fi 150 mm, fi 180 mm, fi 200 mm, fi 250 mm,
fi 300 mm i fi 345 mm,
dzięki czemu bez obaw można go stosować jako komin do kominka otwartego kuchennego (z grillem, obrotowym rożnem)
lub salonowego.
Widoczny otwarty ogień - od początku istnienia człowieka - był naturalnym miejscem spotkań rodziny i przyjaciół. Centrum, do którego człowiek instynktownie czuje pociąg, słabość, zmysłową fascynację, a jednocześnie strach przed jego żywiołowością, nadal wzbudza pożądanie. Double Modul, w największych średnicach kanałów dymowych, umożliwia zamontowanie tych oryginalnych urządzeń grzewczych nawet w niskoenergetycznych nowych domach z rekuperacją. Pozwala zachować pierwotną kulturę ognia, łącząc ją z innowacyjnością i zgodnością z najwyższymi wymaganiami nowoczesnych budynków. Amatorzy bezpośredniego kontaktu z żywym ogniem, mogą - dzięki niemu - mieć nadal go u siebie w domu.
Pumeksowy system kominowy z podwójnym kanałem dymowym, umieszczony w zewnętrznej ścianie domu, zapewni nam całoroczne korzystanie z urządzeń grzewczych. W okresie sezonu grzewczego będziemy mieli możliwość obcowania w salonie z akumulacyjnym piecem kaflowym i jego zdrowym promieniowaniem, a poza sezonem grzewczym, w ciepłe letnie wieczory, będziemy mogli biesiadować z tarasowym kominkiem otwartym.
Komin dwumodułowy, gdy będzie dodatkowo zazbrojony czterema prętami, w narożnikach na całej swojej wysokości, może być zbudowany, od samego fundamentu, jako wolnostojący - bez żadnego podparcia budynku - do 11 metrów wysokości. I to zarówno na zewnątrz, jak i w środku budynku. Gdy będzie wybudowany wewnątrz obiektu budowlanego, jego maksymalna wysokość może dochodzić nawet do 30 m, w tym do 11 metrów może być wolnostojący (niczym niepodparty) ponad dachem, a do tego może posiadać stopnie dla kominiarza (i wytrzymać jego ciężar). Na jego niesamowitą stabilność wpływa zastosowanie systemu podwójnych modułów pumeksowych, specjalne właściwości oferowanej w komplecie stali zbrojeniowej i zalecany sposób zazbrojenia komina.
Fundament wolnostojącego komina (nie podpartego nigdzie w żaden sposób na całej jego wysokości) powinien być zawsze posadowiony poniżej poziomu przemarzania gruntu, jednak jego głębokość musi wynosić co najmniej 90 cm (nie mniej). Zalewany jest betonem, razem z pionowymi czterema prętami, które sięgają do jego dna. Stal zbrojeniowa firmy Schiedel Isokern oferowana jest wraz z systemem kominowym. Każdy pręt ma zaledwie 1 m długości i po obu końcach jest zakończony gwintem. Wykonany jest ze stali nierdzewnej o dużej wytrzymałości na rozciąganie. Do łączenia ze sobą prętów, dołączone są gwintowane tuleje. Montaż prętów gwintowanymi tulejami oznacza, że stal nie będzie cięta, ani nie będzie miała żadnych zakładek, a więc nie będzie dublowana. Długości są po prostu tylko skręcane podczas budowy komina. Jakie to ma zalety?
Gdyby we własnym zakresie docinać sobie pręty zbrojeniowe, to trzeba by robić długie zakładki. Pierwsze cięcie nad fundamentem musi mieć zakładkę co najmniej 90 cm, a kolejne po co najmniej 60 cm. Pociąga to za sobą większe zużycie stali, dodatkową pracę wiązania jej w zakładkach. Do tego dochodzi zwiększony wysiłek na podnoszenie kształtek na znaczną wysokość i opuszczanie ich wzdłuż prętów, gdyż zbrojenie nie może składać się tylko z samych zakładek, więc siłą rzeczy poszczególne ich odcinki muszą być znacząco dłuższe.
Pręty zbrojeniowe i gwintowane tuleje można zamówić, w komplecie z wolnostojącym dwumodułowym kominem, tylko do odpowiedniej jego wysokości. Powyżej opisane udogodnienia można więc zastosować do wysokości całkowitej od 6,60 m do 8,10 m, w zależności od średnicy wewnętrznej danego komina. Przy wyższych wysokościach - do 11,40 m wysokości - trzeba niestety stosować zwykłe pręty zbrojeniowe i robić zakładki.
Wysoki komin wolnostojący, wybudowany na zewnątrz, a także taki, którego znacznej długości część, niczym niepodparta, wystaje ponad dachem, potrzebują zamontowania w nich stopni do okresowych ich przeglądów i czyszczenia przez kominiarza. Jeżeli wysokość takiego komina ponad dachem przekracza 1,2 m, komin musi być wyposażony w stopnie. Możliwość zamontowania takich stopni posiadają wszystkie zbrojone kominy Skorsten Double Modul. Części montażowe każdego stopnia wkłada się w otwory wzmacniające i - razem z prętami zbrojenia - zalewa specjalistyczną ciekłą zaprawą Schiedel Isokern.
W zazbrojonych wolnostojących kominach dwumodułowych, niezwykle ważną funkcję stabilizacyjną pełni fundament. W zależności od wielkości wymiarów zewnętrznych komina i jego wysokości, z odpowiedniej tabeli, dobierana jest właściwa średnica prętów zbrojeniowych, a przede wszystkim wymagana długość i szerokość fundamentu. Wymiary fundamentu, dla danego modułu zewnętrznego komina, są zawsze większe od wymiarów zewnętrznych wolnostojącego komina i zwiększają się w miarę wzrostu jego wysokości. Większe wymiary, to większa kubatura, a więc i ciężar betonowego fundamentu, który pełni tu kluczową rolę w ustabilizowaniu komina.
Na podstawie badań i doświadczeń ustalono, dla każdego wariantu wolnostojącego komina dwumodułowego i jego różnych wysokości, takie wymiary fundamentów (w więc ich ciężary, przy głębokości nie mniejszej niż 90 cm), przy których dany komin, o odpowiedniej wysokości, a do tego ze stopniami dla kominiarza, pozostanie zawsze stabilny, niezależnie od odziaływania na niego niesprzyjających warunków zewnętrznych. Obliczono, że dla danego komina, o odpowiedniej wysokości, betonowy fundament - o wymiarach wziętych z tabeli - będzie miał dostateczny ciężar, aby być odpowiednią przeciwwagą dla niego. Razem ze stalowymi prętami, sięgającymi jego dna, stanowi konstrukcję niezwykle trwałą i niewzruszoną. Ani się nie przewróci, ani nie złamie, pomimo braku jakiegokolwiek podparcia.
*
Dociekliwa osoba mogłaby się zastanawiać: w czym dwumodułowy komin z lawy wulkanicznej Double Modul jest lepszy od ogólnie dostępnego komina systemowego ceramiczno - betonowego? Przecież jeden i drugi składa się z części środkowej i modułu zewnętrznego. W czym więc tkwi różnica?
Komin ceramiczno - betonowy (jak wskazuje sama nazwa) składa się z wewnętrznej cienkościennej wkładki ceramicznej i zewnętrznego pustaka z keramzytobetonu. Grubość ceramicznej rury wewnętrznej wynosi (w zależności od rodzaju i marki komina) od 15 do 22 mm. Cienka ścianka ceramiczna ma za zadanie zapewnić szybkie rozgrzanie wewnętrznego kanału dymowego, by skrócić czas uciążliwego dla środowiska procesu rozpalania, a później stałe i sprawne odprowadzanie gorących gazów ku wylotowi komina. Rury więc w krótkim czasie rozgrzewają się w całej swojej pojemności. Ceramika ma wysoki ciężar właściwy. Nie może mieć za grubej ścianki, gdyż jej poszczególne elementy byłyby za ciężkie w montażu. Oprócz tego ma bardzo wysoką zdolność do magazynowania energii cieplnej. Gdyby miała większą grubość, a więc i kubaturę, stałaby się magazynem ciepła jak piec kaflowy, a nie takie zadanie ma komin do spełnienia. Ustalona grubość ścianki ceramiki jest kompromisem łagodzącym dwa niezbyt korzystne - a charakteryzujące ją, wyżej opisane - parametry.
Cienkościenne są nie tylko wewnętrzne rury, ale także trójnik spalin, do którego podpina się rury przyłączeniowe urządzenia grzewczego. To kluczowy element komina, który - jako pierwszy - przyjmuje na siebie najwyższą temperaturę gorących gazów, a także najszybciej i najczęściej rozgrzewa się i stygnie. Jest przez to modułem najbardziej narażonym na pęknięcie. Tak też się dzieje. 90 procent zgłaszanych reklamacji na komin ceramiczno - betonowy dotyczy pęknięcia ceramicznego wkładu kominowego. W większości przypadków destrukcja zaczyna się właśnie od trójnika. Często nie kończy się tylko na nim, lecz postępuje ku górze. Zdarza się, że pęknięcie (rozszczelnienie wkładu) występuje na całej wysokości: od ceramicznego trójnika po betonową czapkę. Przyczyn jest wiele, począwszy od błędów wykonawczych, a skończywszy na winie użytkowników.
Komin ceramiczno - betonowy może być już popękany na etapie wykańczania domu, gdy do niego zostanie (z niewiedzy) prowizorycznie i nieodpowiednio podłączona przez pewien czas tania koza grzewcza, pełniąca funkcję dogrzewania pomieszczeń i osuszania budynku z wody zarobowej, znajdującej się w przegrodach stałych obiektu. Jest wtedy wielkie zdziwienie, że choć rury piecyka były luźno wstawione w ceramiczny trójnik komina, a nie szczelnie połączone z nim, to i tak został zniszczony.
Sama naprawa uszkodzeń, jeżeli jest w ogóle możliwa do wykonania, jest procesem złożonym, brudnym i uciążliwym dla mieszkańców. A wszystko to oczywiście na koszt użytkowników komina, gdyż producent nie będzie odpowiadał za błędy wykonawcze lub eksploatacyjne. Zazwyczaj inwestor idzie wtedy na łatwiznę i „naprawa” takiego komina kończy się tylko na wstawieniu blaszanych rur, dużo łatwiejszych w montażu i tańszych, choć o trwałości wielokrotnie krótszej od komina systemowego z ceramiki (gdyby nie pękł).
Komin ceramiczno - betonowy jest bardzo wrażliwy na błędy wykonawcze. Niechlujnie wciśnięta pomiędzy betonowy pustak, a ceramiczną rurę wełna, nieprawidłowe lub brak wykonania przewietrzenia wełny izolacyjnej, niepoprawne zabezpieczenie wełny przed wilgocią, mają duży wpływ na pogorszenie ciągu termicznego i zachwianie prawidłowej pracy komina, i podłączonego do niego urządzenia grzewczego. Ceramiczne rury są dość kruche i przy niedbałym montażu mogą pęknąć lub się rozsypać. W niektórych kominach są problemy z utrzymaniem pionu poszczególnych rur ceramicznych. Powykrzywiany ciąg cienkich pionowych rur, narażony na oddziaływanie zmiennych temperatur, jest wrażliwy na utratę stabilności i szczelności, dlatego specjalna masa uszczelniająca pomiędzy kolejnymi członami musi być nakładana ze szczególną starannością i odpowiedzialnością, a każdy z elementów powinien być ustawiony bezwzględnie w pionie, by podczas zmiennych cykli cieplnych nie został rozchwiany. Przy montażu komina używa się dwóch rodzajów kleju: innego do wewnętrznej ceramiki, a innego do zewnętrznego pustaka. Pomyłka w zastosowaniu niewłaściwego kleju prowadzi do katastrofalnych następstw. Montaż ceramiczno - betonowego komina systemowego wymaga posiadania dużej fachowości i cierpliwości. Błędy wykonawcze przy montażu i łączeniu modułowych części mogą prowadzić do tragicznych konsekwencji, a takie kominy stawiane są w domach drewnianych, z bala, krytych strzechą.
Bardzo często wybierane są najtańsze kominy, będące składakami różnych producentów. Część z nich nie posiada nawet ceramicznego trójnika w jednej całości, tylko posklejany ulep, składający się z kilku części kawałków rur - nieudolnie dociętych i tak samo dopasowanych. Taki twór ma dużo mniejszą wytrzymałość, od oryginalnego ceramicznego trójnika, uformowanego i wypalonego w jednym kawałku. W razie jakiejkolwiek awarii komina składaka, nie ma jednego podmiotu odpowiedzialnego za całość systemu, gdyż każdy jego element składowy należy do innego wytwórcy. Większość właścicieli takich składaków nawet nie domyśla się, że mają je u siebie w domu.
Dwumodułowy komin systemowy z pumeksu wulkanicznego, podobnie jak wcześniej opisywany komin ceramiczno - betonowy, składa się z bloku zewnętrznego i modułu wewnętrznego (wkładki kominowej). To jedyne podobieństwo tych kominów. Dalej, to już tylko różnice.
Pumeksowy komin Double Modul, choć ma wewnętrzną wkładkę, to zarówno ona jak i moduł zewnętrzny, wykonane są z tego samego materiału - pumeksu wulkanicznego. Podwójna warstwa pumeksu, oddzielona szczeliną powietrzną, maksymalizuje izolację komina. Bardzo szybko osiąga on temperaturę roboczą, redukując do minimum skutki uboczne rozpalania i przyspieszając maksymalną wydajność urządzenia. Podczas dalszej pracy pieca, w sposób ciągły, skutecznie utrzymuje wysoką temperaturę gorących gazów dymowych, a jednocześnie zapobiega przenoszeniu ciepła do zewnętrznej obudowy. Gorące gazy w pionowym kanale spalinowym utrzymują cały czas wyższą temperaturę w porównaniu do klasycznych systemów kominowych z wkładem ceramicznym, co minimalizuje powstawanie groźnego kondensatu i nadmiernych zanieczyszczeń.
Pumeks - będąc skałą wulkaniczną - jest doskonałym naturalnym izolatorem. Tak doskonałym, że bez kłopotliwej wełny, a tylko z małą pustką powietrzną, jest w stanie zapewnić bezpieczeństwo pożarowe nawet wtedy, gdy będzie umieszczony bezpośrednio obok materiałów palnych i palnych konstrukcji budowlanych. Jest zdolnym do podwyższenia temperatury spalin nawet wtedy, gdy inne typy kominów nie są w stanie jej utrzymać ani zapobiec obniżeniu. Gdy będzie posadowiony na zewnątrz budynku, nie potrzebuje żadnej dodatkowej izolacji, gdyż bardzo dobrze radzi sobie w każdych warunkach atmosferycznych. Dla komina ceramiczno - betonowego zalecane jest dodatkowe izolowanie przewodów kominowych wełną skalną w strefach wychłodzenia, a więc ponad dachem lub na całej jego wysokości, jeżeli jest umieszczony wzdłuż zewnętrznej ściany budynku.
Materiał na bazie pumeksu nie zmienia struktury ani właściwości pod wpływem wysokich temperatur. W przeciwieństwie do ceramiki czy stali nierdzewnej, nie rozszera się ani nie kurczy w zależności od temperatury. Eliminuje to całkowicie ryzyko pęknięć w porównaniu do klasycznych kominów z wkładem ceramicznym.
Niezwykle ważną zaletą pumeksowego komina Double Modul jest brak najbardziej zawodnego elementu komina ceramiczno - betonowego, jakim jest ceramiczna kształtka z trójnikiem przyłączeniowym, umieszczonym na stałe na wysokości, która najczęściej jest nie do końca przemyślana. By podłączyć wybrane urządzenie grzewcze do ceramiczno - betonowego komina, musimy dostosować się zawsze do jego wcześniejszego umiejscowienia. W praktyce polega to na wyszukaniu i przypasowaniu do niego urządzenia grzewczego (nie zawsze takiego, jakie chcielibyśmy mieć), zgodzeniu się na jedynie słuszną jego lokalizację względem komina (a właściwie względem lokalizacji trójnika) i przystaniu na zmiany w reorganizacji przestrzeni, które narzuci niechciane usytuowanie tego urządzenia.
W przypadku pumeksowego komina, gdy nadejdzie czas, by podłączyć do niego każde wybrane urządzenie grzewcze, nawiercamy otwór przyłączeniowy na wymaganej wysokości... i już. Nie musimy szukać i przypasowywać urządzeń grzewczych, iść na kompromisy, jak to jest w przypadku komina z wkładem ceramicznym, tylko prosto i bezproblemowo podłączyć do niego każde jedno urządzenie grzewcze. Bez zgryzot, zmartwień i podejmowania trudnych decyzji. Sam brak ceramicznego trójnika, którego tak łatwo wyłamać, pozwala użytkownikom pumeksowego komina spać spokojniej.
Konstrukcja z osobnymi modułami - zewnętrznym i wewnętrznym - zapewnia całemu systemowi wyjątkowo dużą stabilność. Dzięki niej, i dodatkowemu zbrojeniu (w opcji), maksymalna wysokość wolnostojącej części komina ponad dachem może dochodzić nawet do 8 metrów, a przy tym mieć zamontowane stopnie dla kominiarza, które - przy tej wysokości komina bez żadnego podparcia - są nieodzowne.
Niewielka waga poszczególnych elementów, zastosowanie wyłącznie jednego rodzaju kleju, prosty montaż - wszystko to sprawia, że jedna osoba może samodzielnie bez problemu zbudować komin.
*
Pumeksowe kominy systemowe Skorsten - krótkie podsumowanie
Zarówno Single Modul, jak i Double Modul to najbezpieczniejsze kominy blokowe na rynku. Jeden i drugi spełnia najsurowsze wymagania norm europejskich stawiane nowoczesnym kominom. Obydwa przechodzą test Blower door (test szczelności budynku) i są odpowiednie do użytkowania ich w budynkach niskoenergetycznych z mechaniczną wentylacją z odzyskiem ciepła (rekuperacją). Każdy z nich może być bez obaw stosowany zarówno w domu drwnianym, jak i krytym strzechą. Który więc komin i kiedy wybrać?
Jednomodułowy system kominowy Single Modul to najpopularniejszy typ komina z pumeksu wulkanicznego i najczęściej wybierany. Dostępny jest w dwóch średnicach wewnętrznych kanału dymowego: fi 160 mm i fi 200 mm. Można go stawiać (licząc od fundamentu) do całkowitej maksymalnej wysokości 26,25 m. Do tej wysokości może być budowany bez dodatkowego zbrojenia, gdy jego część wolnostojąca ponad dachem będzie nie wyższa niż 2 metry. Gdy Single Modul będzie wystawał ponad dachem powyżej 2 metrów, wtedy trzeba wzmocnić go czterema prętami umieszczonymi w narożnikach kształtek. Zbrojenie zalewamy od zalecanej wysokości poniżej dachu do czubka komina. Zazbrojony, może wystawać ponad dachem do 6,75 metra, przy wysokości całkowitej nie wyższej niż 26,25 m. Nie ma możliwości wbudowania w niego stopni, po których komniarz może wspiąć się na górę, w celu wyczyszczenia jego wnętrza z zalegającej sadzy. Przy znacznej jego wysokości ponad dachem (tak jak w przypadku komina ceramiczno - betonowego), trzeba zorganizować obok niego jakieś dodatkowe dla kominiarza wsporniki, które umożliwią mu dotarcie do szczytu komina, ale nie będą jednocześnie stykać się z nim.
Jeżeli jednomodułowy system jest dla nas za niski lub potrzebujemy takiego komina, którego część wystająca ponad dachem ma być jeszcze wyższa, niż oferuje to system Single Modul, a do tego ze stopniami wejściowymi dla kominiarza, wtedy najlepszym wyborem będzie zastosowanie dwumodułowego systemu Skorsten.
Można powiedzieć, że to system kominowy do zadań specjalnych, charakteryzujący się unikatowymi właściwościami. Double Modul, bez dodatkowego zbrojenia, można stawiać do wysokości maksymalnej 30 m, przy czym wysokość wolnostojącej jego części ponad dachem nie może przekraczać 2 metrów. Gdy będzie miał zalane (od określonej wysokości poniżej dachu) zbrojenie w narożach, jego swobodna część ponad dachem może dochodzić nawet do 11 metrów wysokości bez żadnego podparcia.
Double Modul można stawiać także jako komin wolnostojący, na całej jego wysokości (począwszy od fundamentu), bez żadnego nigdzie podparcia, do wysokości całkowitej 11,4 m (!). Trzeba spełnić tylko kilka wymagań. Fundament powinien mieć odpowiednio większe wymiary od zewnętrznej kształtki pumeksowej (pobieramy je ze specjalnej tabeli), a zbrojenie należy ciągnąć od dna fundamentu (o głębokości nie mniejszej niż 90 cm) po górną czapkę. Wolnostojący komin, przy tak imponującej wysokości, jest niezwykle stabilny. Tak stabilny, że może mieć wbudowane stopnie dla kominiarza i bezpiecznie utrzymać jego ciężar, nie tracąc stateczności. Odpowiednia kubatura fundamentu - pełniąca funkcję przeciwwagi - plus pręty zbrojeniowe, spajające całościowo komin z fundamentem, są gwarantem niewzruszoności konstrukcji.
Każda zazbrojona wolnostojąca część komina ponad dachem - do 11 metrów wysokości - może mieć wbudowane stopnie dla umożliwienia - wymaganego przepisami - okresowego czyszczenia kanału dymowego. Przy znacznej wysokości komina ponad dachem (niekoniecznie wynoszącej aż 11 metrów), umożliwienie dotarcia kominiarzowi po stopniach do szczytu komina, jest niejednokrotnie jedynym wykonalnym rozwiązaniem, by użytkowanie komina było w pełni bezpieczne i bezproblemowe.
Skorsten Double Modul, gdy będzie posadowiony na zewnątrz budynku, przy ścianie szczytowej (z bloczków silikatowych, konstrukcji szkieletowej, przy ścianie z bala), to będąc zazbrojony - od dna fundamentu po czubek - może posiadać umocowane na całej swojej wysokości stopnie dla kominiarza. Może on wtedy z podwórka, bez wchodzenia do budynku, wspiąć się po stopniach na komin i dokonać jego okresowego przeglądu.
Choć obydwa kominy są (bezkonkurencyjnymi na rynku) wysokiej klasy naturalnymi izolatorami, niezwykle bezpiecznymi w użytkowaniu, to jednak Double Modul, zbudowany z oddzielnego modułu wewnętrznego i zewnętrznego, z ciągłą na całej wysokości szczeliną powietrzną, chroniącą przed wysokimi temperaturami na powierzchni, posiada jedyną w swoim rodzaju perfekcyjną izolację komina, przewyższającą nieznacznie izolacyjność Single Modul. Zwiększa się przez to bezpieczeństwo pożarowe zarówno w kominie, jak i wokół niego. Dzięki temu jest nie tylko najstabilniejszym kominem na rynku, ale też najbezpieczniejszym. Preferowany jest dla urządzeń grzewczych, które mają wysoką (i bardzo wysoką) temperaturę gazów wylotowych, dla domów szczególnie podatnych na niebezpieczeństwo wybuchu pożaru, a zwłaszcza dla chat krytych strzechą.
Produkowany jest w sześciu średnicach wewnętrznych komina: fi 150 mm, fi 180 mm, fi 200 mm, fi 250 mm, fi 300 mm i fi 345 mm (do kominków otwartych).
***
Stosowane obecnie nowoczesne systemy kominowe charakteryzują się łatwością i szybkością montażu, stosunkowo niską (w porównaniu z tradycyjnymi ceglanymi kominami) ceną, wysoką trwałością i niezawodnością. Posiadają wysoką odporność na kwasy, na wysokie temperatury oraz ich zmiany, są gazoszczelne i mają bardzo małą ogrzewaną masę, dzięki czemu prędzej osiągają pełen ciąg, oszczędzając spalanie paliwa. Potrafią one bez uszczerbku przenieść obciążenie ogniowe przy temperaturze 1000°C, oraz obciążenie wywołane pożarem smoły węglowej lub drzewnej. Paleniska współpracujące z nimi mogą funkcjonować ze stałym wysokim współczynnikiem sprawności.
Systemy kominowe mają tyle niezaprzeczalnych zalet, że stosowanie ich w nowo powstałych budynkach, wyposażonych w coraz sprawniejsze urządzenia grzewcze, wydaje się być oczywiste i niepodważalne.
Dobór odpowiednich kominów, stanowi bardzo ważny, jak nie najważniejszy etap budowy domu. Właściwej jakości przewody dymowe gwarantują nam spokój, bezpieczeństwo i wiele lat bezproblemowego użytkowania urządzeń grzewczych.
***
Dodatkowy komin - mądra decyzja
Komin z naturalnego pumeksu wulkanicznego Skorsten ze względu na jego uniwersalność (brak sztywnej konfiguracji komina), a przez to wszechstronność zastosowania, może być budowany jako dodatkowy niewykorzystywany komin, bez szczególnego przeznaczenia w chwili jego stawiania. W późniejszym okresie, według potrzeb, może być użytkowany z urządzeniem grzewczym, które zażyczymy sobie posiadać z różnych względów: w celu wspomagania ogrzewania lub potanienia jego kosztów, po zachwyceniu się urodą jakiegoś piecyka, z chęci obcowania z prawdziwym ogniem, z tęsknoty za (nierzadko znanym z dzieciństwa) przyjaznym promieniowaniem prawdziwego pieca kaflowego, który obecnie coraz częściej gości w naszych domach lub z innych jeszcze powodów. Dodatkowy komin powinien być usytuowany w takim miejscu budynku, abyśmy w przyszłości mieli zapewnione odprowadzenie spalin z każdego nowo nabytego pieca, a do tego posiadali możliwość jego posadowienia, do wyboru, w jak największej liczbie pomieszczeń, przyległych do komina w poziomie i w pionie, według upodobań. Dzięki temu ponadplanowemu kominowi będziemy mieć zagwarantowaną w przyszłości dużą i nieskrępowaną swobodę w wyborze rodzaju dodatkowego urządzenia i miejsca jego umieszczenia.
Wybudowanie nadliczbowego komina powinno stać się regułą w każdym nowo budowanym domu, nawet w takim (lub szczególnie w takim), gdzie jedynym źródłem ogrzewania jest pompa ciepła, kocioł gazowy, olejowy, elektryczny, na ekogroszek lub pelety i gospodarze nie planują montowania innych urządzeń grzewczych. Wcześniej czy później okaże się, że w budynku brak jest wolnych kanałów dymowych. Nawet najbardziej zarzekający się inwestorzy, że nigdy nie zamontują u siebie w domu żadnego pieca na paliwa stałe z bardzo wielu (obiektywnych i subiektywnych) przyczyn, w końcu i tak prawie zawsze zmieniają swe zdanie. A wtedy brak komina skutecznie blokuje ich plany.
Chęć posiadania dodatkowego urządzenia grzewczego (a nawet urządzeń grzewczych) nie wynika tylko z pobudek ekonomicznych albo z planów uniezależnienia się od groźby niespodziewanego i gwałtownego przerwania dopływu prądu w sytuacjach ekstremalnych (wichury, trąby powietrzne, śnieżyce) i zagwarantowania sobie uruchomienia w tym czasie niezależnego ogrzewania dla zachowania komfortu cieplnego, choć także o tych zabezpieczeniach trzeba pamiętać, gdyż coraz więcej nowych domów buduje się w miejscach oddalonych od najbliższej miejscowości, a wszystkie instalacje c.o. wymagają stałego poboru energii elektrycznej. Posiadanie jakiegokolwiek urządzenia grzewczego na drewno, wprowadza do domu pewnego rodzaju magię, jaką doświadcza się w kręgu rodzinnym z obcowania z naturalnym ogniem. Ogień to balsam dla ciała i duszy. Nie wspominając o dobroczynnych właściwościach promieniowania podczerwonego.
Opracowanie i wybudowanie niezależnego alternatywnego ogrzewania, nie dającego się unieruchomić przez zewnętrzne kataklizmy, choćby ono na co dzień nie było użytkowane, jest dalekowzrocznym i roztropnym posunięciem, podnoszącym znacząco bezpieczeństwo bytowe domowników.
W przypadku zerwania przesyłowych linii energetycznych, w budynku, w którym jedynym urządzeniem do przygotowywania na gorąco posiłków jest elektryczna kuchnia z piekarnikiem, jesteśmy pozbawieni ogrzewania całego domu, a do tego możliwości wypicia w nim chociażby gorącej herbaty. A wystarczyłoby mieć wybudowany przykładowo w izbie kuchennej dodatkowy kaflowy trzon z ogrzewaczem i z jeden lub dwa prawdziwe kumulacyjne pokojowe piece kaflowe (z widokiem ognia lub bez), by jakakolwiek awaria była dla nas tylko świetną przygodą, a nie katastrofą. Każdy kuchenny lub pokojowy piec kaflowy, o tradycyjnym lub nowoczesnym wyglądzie, nawet nie użytkowany, będzie urzekającą ozdobą i dostojnym dopełnieniem pomieszczeń. Można wybrać oczywiście inne połączenie urządzeń alternatywnych np. przenośną kuchnię i wolnostojący piecyk lub jeszcze inne rozwiązania, których na rynku jest duża różnorodność.
W jednym z wydań telewizyjnych wiadomości przeprowadzony był wywiad ze starszą kobietą z Pomorza, która żaliła się że, z powodu zerwania linii energetycznych, w Wigilię (2010 r.) domownicy i goście jedli przy świeczkach tylko śledzie w occie podczas uroczystej wieczerzy w wyziębionym domu, gdyż jej kuchnia elektryczna została unieruchomiona i nic na ciepło nie można było przygotować ani upiec. Mieszkać w budynku jednorodzinnym i nie zabezpieczyć się przed tego typu, właściwie do przewidzenia, niespodziankami to wręcz nieudolność i bezmyślność. W tym czasie bez prądu było 20 tysięcy mieszkańców Pomorza. A rano, w Nowy Rok, dalej pozbawionych energii było jeszcze 12 tysięcy mieszkańców. Dobrych kilka miesięcy wcześniej wiele regionów południowej i środkowej Polski było przez wiele tygodni pozbawionych prądu. To tylko jeden 2010 rok! Do tego typu awarii trzeba się po prostu przyzwyczajać, wyciągać właściwe wnioski i skutecznie zabezpieczać. Jeżeli nie myśli się o tych sprawach zawczasu, to później można mieć pretensje tylko do siebie. Dlatego podczas stawiania kominów, w czasie gdy być może nie jesteśmy jeszcze na etapie podjęcia decyzji właściwego doboru urządzeń alternatywnych na paliwa stałe, zabezpieczających naszą rodzinę przed skutkami awarii sieci energetycznych, albo po prostu lekceważymy sobie i wyśmiewamy takie zabezpieczenia, to postawienie dodatkowego komina będzie dla nas znaczącym ułatwieniem w przyszłości naprawienia tego błędu. Polak mądry po szkodzie. Może więc po pierwszym unieruchomieniu naszego domowego systemu grzewczego, łatwiej będzie nam wtedy podjąć decyzję zabezpieczenia naszej rodziny przed tego typu nieszczęściem, a przezornie wybudowany wcześniej dodatkowy komin na pewno wspomoże nas w spełnieniu tej decyzji.
Wielu, nawet bardzo zapracowanych, ludzi (właścicieli firm, lekarzy, menedżerów), czy to pod wpływem zetknięcia się gdzieś z danym urządzeniem grzewczym i zauroczenia nim, czy przeczytania artykułu o jego unikalnych zaletach, albo też pod wpływem innych zewnętrznych bodźców, nagle, ni stąd ni zowąd, pragnie to urządzenie posiadać i choć jeszcze niedawno daliby się posiekać na kawałki, by za żadne skarby nie stało u nich w domu, to teraz robią wszystko, by je posiąść. Nierzadko zagorzali przeciwnicy tych urządzeń, już po kilku miesiącach od wprowadzenia się do nowego domu, nagle zmieniają zdanie o nich. Często pod wpływem wizyt u swych szczęśliwych sąsiadów, których zadowolenie i atmosfera panująca w ich domu udziela się także im. Centralne ogrzewanie bowiem nigdy nie jest tak urokliwe i magiczne jak ogrzewanie miejscowe. Prace adaptacyjne przeprowadzane w budynku, by spełnić te potrzeby, mogą być skomplikowane do wykonania, pracochłonne i kosztowne. Można się tego ustrzec, gdyby pomyślano o przygotowaniu się na taką ewentualność. Dlatego, choć wcześniej nie mieliśmy w planach posiadania żadnych urządzeń na paliwa stałe, zawsze warto wybudować w nowym budynku dodatkowo jeden, dwa lub więcej kanałów dymowych (w zależności od jego wielkości i bryły), tak na wszelki wypadek, gdyby zaistniała konieczność jego użycia. A taka konieczność, i to niejedna, wcześniej czy później na pewno się pojawi.
***
Środki do chemicznego usuwania smoły węglowej, drzewnej (kreozotu)
Producenci wkładów kominkowych, piecokominków, kóz, kotłów c.o., prześcigają się w wytwarzaniu urządzeń grzewczych o jak najwyższych sprawnościach, urządzeń coraz szczelniejszych, z precyzyjnym dozowaniem powietrza do spalania, urządzeń posiadających niezawodne mechanizmy tłumienia ciągu kominowego, z których my użytkownicy „wyciskamy” coraz więcej ciepła. Urządzenia te jednak są (wcześniej, czy później) przyczyną poważnych kłopotów w użytkowaniu ich i w użytkowaniu komina do którego są podłączone.
SADPAL (produkt polski)
Katalizator do spalania kreozotu (smoły węglowej i drzewnej)
Dodatek do paliw stałych
Służy do całkowitego dopalania zeszkliwionej smoły węglowej i drzewnej w każdym miejscu urządzenia grzewczego na paliwo stałe, począwszy od paleniska, poprzez komorę spalania, przyłącze, a skończywszy na kominie. Może mieć zastosowanie w piecach i kuchniach kaflowych, kominkach, kuchniach na drewno (węglowych), wszystkich kotłach c.o. na paliwa stałe, nie wyłączając kotłów c.o. zgazowujących drewno.
NIE JEST WYBUCHOWY, ANI PALNY
STOSOWANIE „SADPALU” ELIMINUJE:
| 1. zanieczyszczenia atmosfery sadzą (czarny dym),
2. wyższe węglowodory aromatyczne WWA typu 3,4 benzopirenu,
3. emisję tlenku węgla do atmosfery,
4. potrzebę mechanicznego czyszczenia kotłów z sadzy (złogów),
5. przestoje związane z czyszczeniem pieca, kotła z sadzy (złogów),
6. zapalenie się smoły węglowej (drzewnej) w kominie. |
POWODUJE OBNIŻENIE:
| 1. emisji dwutlenku siarki do atmosfery o 12 - 20 % z tytułu oszczędności zużycia węgla (innego paliwa stałego),
2. obniżenie zużycia węgla w zależności od jego kaloryczności o 12 - 20 % (również innych paliw stałych),
3. obniżenie w spalinach zawartości SO2 i NOx o 10 - 20 %,
4. obniżenie szybkości korozji stalowych i żeliwnych materiałów konstrukcyjnych palenisk rusztowych kotła i instalacji odprowadzających spaliny,
5. poprawia sprawność cyklonów, multicyklonów i elektrofiltrów. |
WŁAŚCIWOŚCI UŻYTKOWE I ZASTOSOWANIE „SADPALU”
„SADPAL” jest zielonym proszkiem - mieszaniną soli nieorganicznych, które w temperaturze 650°C ulegają rozkładowi na substancje posiadające właściwości katalityczne.
Służy do dopalania smoły węglowej, drzewnej i substancji organicznych do końcowego produktu - dwutlenku węgla i wody.
Stosowanie „SADPALU” nie niszczy palenisk rusztowych i instalacji odprowadzających spaliny - przeciwnie, przedłuża ich żywotność (ekspertyza AGH Inst. Inżynierii Materiałowej w Krakowie z dnia 1991.02.20).
„SADPAL” poprawia żywotność i sprawność cyklonów, multicyklonów i elektrofiltrów. Nie jest środkiem palnym ani toksycznym (ocena PZH-24/B-23/91 w Warszawie), nie wybuchowym, nie powodującym zagrożeń z tytułu jego niewłaściwego zastosowania lub przedawkowania. Z powodzeniem jest stosowany od 8 lat przez 120 zakładów w Polsce. Jednymi z większych odbiorców są: OSM Wysokie Mazowieckie, SPEC Warszawa, MPGK Jasło, PKP Rzeszów, PHU Metal Chełm, Rafineria JEDLICZE, PKP Żurawica, Huta Szkła Jasło, WiGO Tarnów, PPUH „Protech” Brzeżno, Składy węgla Nowy Sącz i wiele innych składów węgla w całej Polsce.
„SADPAL” likwiduje smołę węglową, drzewną (kreozot) przez ich dopalanie. Nie spalone węglowodory w tym benzopiren, są dopalane wraz z kreozotem. Tlenek węgla utlenia się do dwutlenku węgla. Obniżenie w gazach wylotowych poziomu SO2 o 10 - 20 % i NOx o 5 - 10 % jest efektem ich związania przez składniki „SADPALU”.
„SADPAL” WYKAZUJE DZIAŁALNOŚĆ W NASTĘPUJĄCYCH GRUPACH:
| - działanie czyszczące powierzchni kotłów,
- poprawianie procesów spalania - zmniejszenie unosu cząstek stałych i stężenia dwutlenku węgla w spalinach,
- obniżenie emisji SO2 i NOx
- ograniczenie korozji wysoko i niskotemperaturowej,
- obniżenie zapylenia. |
Systematyczne stosowanie „SADPALU” w proporcji 1 - 2 kg na 1 tonę węgla powoduje likwidację osadów - złogów w kotle i w instalacji grzewczej, utrzymując ich wysoką sprawność w okresie grzewczym. Dzięki temu przestoje na czyszczenie kotła są krótkie i wiążą się tylko z oczyszczeniem z popiołów tylnej jego części. Po zastosowaniu „SADPALU” - w wyniku wypalenia lepiszcza, jakim jest sadza - skorupa (złogi) zmienia swoją strukturę, rozluźnia się i opada. Nowa powłoka jest wypalana na bieżąco - ścianki kotła (pieca) pozostają czyste.
„SADPAL” nie powoduje glejowania elementów grzejnych - nie zawiera w swoim składzie dolomitu.
Ze względu na w/w zalety jest szeroko stosowany w eksploatacji kotłów opalanych węglem, miałem, koksem, drewnem, torfem, węglem brunatnym, zarówno w kotłowniach małych, średnich, jak i dużych. W zasadniczy sposób poprawia sprawność kotłów, utrzymując ściany kotła w czystym stanie. Każdy milimetr osadu (żużlu, złogu) na ściance pieca zwiększa zużycie paliw stałych o 10% (utrudniona wymiana ciepła przez powstanie izolacyjnego narostu).
SPOSÓB UŻYCIA
Do kotłów (pieców) w pierwszym rzucie zastosować taką dawkę preparatu, aby dym wydostający się z komina był koloru białego (np. do kotła o powierzchni ogólnej 25 m2 ca 6 kg preparatu), a następnie wprowadza się „SADPAL” do kotła razem z paliwem wymieszanym w proporcji 1 - 2 kg preparatu na 1 tonę węgla do 2 kg na 1 tonę miału. W dużych kotłach proszek można wprowadzić za pomocą małego ślimaka, napędzanego silnikiem prądu stałego (o zmiennej szybkości), umiejscowionego nad podajnikiem węgla (paliwa). Do małych kotłów podaje się proszek poprzez posypywanie węgla (w taczce, na pryzmie w odpowiedniej proporcji 1 - 2 kg na 1 tonę). Można dodawać również na żar w palenisku, gdy jest taka potrzeba, lecz po kilkugodzinnym wygrzaniu kotła (kuchni węglowej) na zasadach, jak przy drewnie (opis przy kominku).
Do kotłów miałowych „SADPAL” wprowadza się do przygotowywanego wcześniej miału przed jego nawilżeniem w proporcji do 2 kg na 1 tonę miału, spryskuje się wodą i miesza ze sobą.
W kominkach natomiast „SADPAL” stosuje się inaczej. Przy rozgrzanym dobrze kominku (kilkugodzinnym) posypujemy żar w palenisku jedną łyżeczką plastikową preparatu (5 - 10 gramów katalizatora na 1 kg żaru - wysokość dawki przy systematycznym stosowaniu środka i sezonowanym drewnie). Ważne jest dobre rozgrzanie paleniska, rur przyłączeniowych i całego przewodu kominowego, by w pełni wykorzystać zalety tego środka. Sypiemy go na wytworzony żar w palenisku, a nie na palące się drewno w fazie suszenia lub odgazowania. Gdy nie stosowaliśmy wcześniej żadnych środków usuwających kreozot, a mamy palenisko, przyłącze i komin oblepione smołą drzewną, możemy w pierwszym okresie stosowania „SADPALU”, do momentu usunięcia kreozotu, stosować kilka razy większe dawki, a po wizualnym stwierdzeniu braku kreozotu, obniżyć je do 5 - 10 gramów na 1 kg żaru. Dawki zwiększamy, gdy mamy bardziej mokre drewno. Jeżeli nawet go przedawkujemy, jest on środkiem całkowicie bezpiecznym i nie powodującym żadnych zagrożeń.
Do kotłów zgazowujących drewno, odpady drzewne, dodajemy „SADPAL” po kilkugodzinnym dobrym rozgrzaniu komina na wytworzony żar drzewny.
Spaliny wydobywające się z przewodów kominowych przy prawidłowym stosowaniu „SADPALU” powinny mieć białe zabarwienie.
OPŁACALNOŚĆ STOSOWANIA „SADPALU” (EFEKTY EKOLOGICZNE):
| - likwidacja smoły węglowej i drzewnej poprzez jej pełne spalanie,
- likwidacja benzopirenu,
- obniżenie emisji tlenku węgla, obniżenie całkowitej emisji gazów o 10 - 20% z tytułu oszczędności na paliwie stałym,
- obniżenie poziomu emisji SO2 o 10 - 20% i NOx o 5 - 10%,
- obniżenie poziomu wytwarzania żużlu i popiołu wynikające z oszczędności na opale (przy węglu koksie, miale),
- obniżenie emisji pyłów. |
OPŁACALNOŚĆ STOSOWANIA „SADPALU” (EFEKTY EKONOMICZNE):
| - ulgi w opłatach 25 - 55% z tytułu likwidacji sadzy, benzopirenu, obniżenia CO, SO2, NOx i zapylenia,
- oszczędność węgla o 10 - 20% i praktycznie każdego paliwa stałego,
- utrzymywanie w stałej, wysokiej sprawności pieców, kotłów c.o. (wielopaliwowych, węglowych, miałowych, na biomasę, spalających drewno, odpady drzewne, trociny, zgazowujących drewno, kotłów na pelety), kotłów kominkowych, wkładów kominkowych, pieco kominków, pieców i kuchni kaflowych, kuchni węglowych poprzez bieżącą likwidację powłok - złogów. Szybkość przekazywania ciepła jest wprost proporcjonalna do przewodności cieplnej powierzchni kotła (kominka, pieca itp.), przekazujących ciepło. Obecność smoły węglowej czy drzewnej, na powierzchniach wymiany ciepła, tworzy izolacyjną powłokę i przyczynia się do znacznego obniżenia prędkości przekazywania ciepła. Gorące spaliny nie przekazując ciepła uchodzą do komina,
- eliminacja mechanicznego czyszczenia pieców, kotłów c.o., kominków, kuchni węglowych itp.,
- eliminacja przestojów związanych z czyszczeniem pieca, kotła c.o. z sadzy - złogów,
- przedłużenie żywotności konstrukcji stalowych pieca, kotła c.o., kominka i instalacji grzewczej,
-polepszenie sprawności urządzeń odpylających. |
ATESTY :
| - SADPAL posiada atest Politechniki Warszawskiej oraz Instytutu Technologii Nieorganicznej - ITN/99/90.
-SADPAL ma ocenę higieniczną nr 24 /B-23/91 Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie.
-SADPAL ma ekspertyzę Instytutu Inżynierii Materiałowej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie - w zakresie korozji pieców.
-SADPAL ma opinię Politechniki Warszawskiej, Wydział Inżynierii Środowiska, w zakresie wpływu preparatu na środowisko zewnętrzne. |
ULGI W OPŁATACH ZA ZANIECZYSZCZENIE POWIETRZA:
Przy systematycznym stosowaniu „SADPALU” możliwe są ulgi w opłatach:
| przy ruszcie stałym do 55%przy ruszcie ruchomym do 25%. |
DIAVOLINA
(produkt włoski)
| wyczyści chemicznie każdy komin,zapobiega pożarom w kominach,likwiduje chemicznie smołę węglową i drzewną (kreozot),zmniejsza zużycie opału,zwiększa sprawność urządzeń grzewczych i ich żywotność,utrzymuje czystość w piecach, kotłach c.o. (wielopaliwowych, węglowych, miałowych, na biomasę, spalających drewno, odpady drzewne, trociny, zgazowujących drewno, w kotłach na pelety), kotłach kominkowych, wkładach kominkowych, pieco kominkach, „kozach”, kuchniach węglowych i wszystkich innych piecach (kotłach) na paliwa stałe. |
Sposób użycia Diavoliny jest bardzo prosty i przedstawia się następująco :
| - rozpalić ogień w piecu, kotle c.o. przynajmniej kilka godzin wcześniej, w celu odpowiedniego rozgrzania urządzenia grzewczego, przewodów podłączeniowych oraz komina na całej jego wysokości (ważne !!!). Diavolina czyści wszystko, począwszy od paleniska, a skończywszy na wylocie komina, lecz uaktywnia się powyżej 60°C )
- podsycić ogień do maksimum, poczekać aż drewno, węgiel się odgazuje (brak czarnego dymu) i wytworzy się żar
- posypać Diavoliną (zawartością opakowania) na wytworzony żar i szybko przymknąć ciąg kominowy do połowy szybrem
- po upływie kilku minut otworzyć całkowicie szyber. |
W przypadku kotła miałowego: jeżeli jesteśmy w takiej sytuacji, że mamy załadowany kocioł miałem, a mikroprocesor nie jest w stanie podnieść temperatury wody c.o. do poziomu temperatury zadanej, mimo dokładnego przetkania i oczyszczenia pieca i czopucha, to (przy wyłączonej centralce kotła) wyciągamy kabel zasilający pompy z centralki na kotle i włączamy go bezpośrednio do gniazdka w ścianie, pomijając centralkę (odłączamy przez to wentylator, umożliwiając jednak pracę pompie c.o.), a na załadowanym w palenisku miale, od góry, rozpalamy ognisko z drewna i paląc tylko drewnem, przez kilka godzin utrzymujemy temperaturę na kotle ok. 70°C, dobrze rozgrzewając komin na całej jego wysokości. Temperaturę kontrolujemy na termometrze kotła (wyłączona centralka). Następnie na żar z drewna wsypujemy zawartość jednego, dwóch opakowań Diavoliny (zależy to od grubości warstwy oblepienia smoły węglowej), przymykamy ciąg kominowy do połowy szybrem, jeśli takowy jest, na kilka minut, a jeżeli go nie ma zamykamy drzwiczki i odczekujemy kilka minut. Po ich upływie, włączamy centralkę kotła, przedtem przestawiając kabel pompy ponownie z gniazdka w ścianie do gniazdka centralki na kotle. Kocioł powinien podjąć bezproblemowo swoją normalną pracę.
Działanie Diavoliny rozpoznać można po białym dymie wychodzącym z komina.
Samo rozpuszczanie kreozotu (smoły węglowej, drzewnej) powstałego podczas palenia mokrym drewnem, węglem, miałem, innym paliwem stałym odbywa się na drodze procesów chemicznych. Następuje całkowite dopalenie i „wyrzucenie” przez komin maksymalnie rozdrobnionego i zneutralizowanego osadu. Dzięki temu rury dymowe i kolanka łączące wkład kominkowy z kominem pozostają czyste i bez osadu. Inne środki rozpuszczające kreozot (smołę drzewną) powodują zapychanie się przewodów dymowych rozpuszczonym kreozotem, gdyż odrywając się od ścian przewodów, opadają na dół, zatykając je.
Największym problemem jest zatkanie rur między wkładem (piecem) a kominem, których udrożnienie jest bardzo kłopotliwe i związane z zapyleniem sadzą pomieszczenia, gdyż przetkanie odbywa się od strony paleniska kominka lub pieca. Nie za długi czopuch i wykonany pod odpowiednim wznosem ku kominowi likwiduje te niedogodności. Kominiarz, czyszcząc komin szczotką od góry, nie jest w stanie wyczyścić tych rur. Nie jest w stanie również zlikwidować kreozotu w żadnej części przewodu dymowego, gdyż zeszkliwionej smoły nie da się usunąć mechanicznie, tylko na drodze chemicznej. Może to zrobić bezpiecznie zarówno Sadpal, jak i Diavolina.
Diavolina gasi szybko powstałe pożary natychmiast po ich wznieceniu się w kominach, a w najpoważniejszych przypadkach opóźnia rozwój pożaru do momentu przybycia Straży Pożarnej. Należałoby zatem mieć zawsze w domu przynajmniej dwa opakowania Diavoliny w zapasie.
Posiada atest PZH HK/B/2034/01/2001
*
Stosowanie DIAVOLINY powoduje sinusoidalne skoki sprawności urządzeń grzewczych, gdyż stosujemy ją w dłuższych odstępach czasu, ale za to w większych dawkach na raz (najmniej jedno opakowanie). Sadpal stosujemy w małych dawkach, ale częściej. Możemy go także wymieszać z opałem. Systematyczne jego stosowanie wpływa na utrzymywanie urządzeń grzewczych na stałym, wysokim poziomie sprawności.
*****
Środki likwidujące smołę drzewną (węglową) są środkami wspomagającymi utrzymywanie komina w czystości. Nie trzeba już chyba przy tym dodawać, że co kwartalna wizyta kominiarza (zwłaszcza w okresie grzewczym) jest nieodzowna, gdyż środki te nie zastępują pracy kominiarza, lecz pomagają w jego trudzie.
*****
| |
